Απόκριες στο Μπάνσκο της Βουλγαρίας

21-23/2/2004

Αναχώρηση
Ξεκινήσαμε το Σάββατο από Αριστοτέλους-Εγνατίας (άγαλμα Βενιζέλου) στις 7 το πρωί με λεωφορείο. Στις 9 φτάσαμε στα σύνορα Προμαχώνα. Αφού περάσαμε τα ελληνικά σύνορα κάναμε μια στάση στα αφορολόγητα για τσιγάρα και σοκολάτες. Στα βουλγάρικα σύνορα είχε πολύ καθυστέρηση. Ξεμπερδέψαμε κατα τις 12:30 το μεσημέρι.

Μπαίνουμε στη Βουλγαρία
Το πρώτο χωριό μπαίνοντας στη Βουλγαρία λέγετε Κουλάτα (δεν ξέρω που μπαίνει ο τόνος), το γράφει και η σφραγίδα που μας έβαλαν στα διαβατήρια. Περάσαμε το πασίγνωστο Σαντάνσκι και πήραμε το δρόμο για το Μπάνσκο το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 950μ.και 215χλμ από την Θεσσαλονίκη. Το Μπάνσκο βρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς Πίριν. Μείναμε στο ξενοδοχείο Μπάνσκο Χοτέλ. Είναι ένα ξενοδοχείο τυπικά 4* με πισίνα, σάουνα, μασάζ κ.τ.λ. αλλά παρόλα αυτά είναι έντονο το φτωχό, "παλιομοδίτικο" και "βαρύ" στοιχείο. Είχαμε κλείσει μια μεζονέτα για 5 άτομα. Κανονικά οι μεζονέτες είναι για 4 άτομα αλλά εγώ κοιμήθηκα στο πάτωμα πάνω σε ένα στρώμα που το βγάλαμε από μια πολυθρόνα που υπήρχε (κατόπιν συνενόησης βέβαια). Εμένα προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν ήταν πολύ κιριλέ και ίσως αυτό να ήταν που μου άρεσε. Αντίστοιχο 4* στην Ελλάδα (ή αλλόυ στην Ευρώπη) θα ήταν πολύ πιο υπερβολιάρικο και λαμπρότερο. Συγκριτικά για τα εκεί δεδομένα όμως χαρακτιρίζεται 4*. Την επόμενη φορά θα επιδιώξουμε να μείνουμε στο Στρατζίτε Χοτέλ το οποίο μας άρεσε και περισσότερο.

Το χωριό
Το χωριό ήταν κάπως περίεργο. Είχε δρόμους προσεχτικά πλακωστρωμένους καθώς και χωματόδρομους σε διάφορα σημεία. Το ίδιο και τα πεζοδρόμια. Είναι κάτι ανάμεσα σε κουτσοχώρι και κιριλοχώρι. Έχει αρκετά μαγαζιά με είδη σκι και ορειβασίας σε αρκετά καλές τιμές. Η ισοτιμία είναι 1.9λέβα = 1ευρώ. Εντύπωση μας έκαναν οι πόρτες των σπιτιών που ήταν ξίλινες, σκουρόχρωμες με διαστάσεις 2 επί 2 περίπου. Ήταν κάπως πληκτικές στην όψη. Επίσης έχουν ένα έθιμο να αφήνουν τα κηδειόχαρτα και μερικές φορές και το πένθος (εκείνο το μαύρο πανί σε σχήμα φιόγκου) για 5 χρόνια στις εξώπορτες. Έτσι λοιπόν όλες οι πόρτες είχαν από τουλάχιστον ένα κηδειόχαρτο. Κάποιες είχαν και πέντε και κάποιες άλλες περισσότερα. Το γεγονός αυτό αμαύρωνε και βάραινε λίγο περισσότερο την ατμόσφαιρα του χωριού.

Την πρώτη μέρα που φτάσαμε, το Σάββατο, το τοπίο ήταν αρκετά ξερακιανό αλλά συνάμα σου έδινε κάποιες περίεργες, ξένες και διαφορετικές για μας νότες. Οι κάτοικοι ήταν πολύ φιλικοί μαζί μας. Άλλωστε βασίζονται και σε μας οικονομικά. Το τοπίο άρχισε να αλλάζει από το βράδυ του Σαββάτου όταν άρχισε να χιονίζει. Την άλλη μέρα ήταν όλα κάτασπρα. Το χωριό αμέσως έδειξε διαφορετικό. Όλοι οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια ήταν το ίδιο. Δεν καταλάβαινες αν πατούσες σε χώμα ή σε άσφαλτο ή σε πέτρα.

Το χιονοδρομικό κέντρο
Την Κυριακή πήγαμε στο χιονοδρομικό κέντρο. Υπάρχει ένα λιφτ (κλουβί 8 ατόμων) που ξεκινάει από την άκρη του χωριού (950μ,) και φτάνει στο χιονοδρομικό κέντρο(1635μ.). Σε αντίθεση με το χωριό, το χιονοδρομικό είναι απείρως καλύτερο και ασύγκριτο με αντίστοιχα δικά μας. Η ημερίσια κάρτα για όλα τα λιφτ κοστίζει 48 λέβα (περίπου 24 ευρώ). Είναι μαγνητική και στις εισόδους των λιφτ απλά περνάς χωρίς να την επιδείξεις σε κανέναν. Την έχεις μέσα στην τσέπη σου. Ούτε λαστιχάκια, ούτε συρματάκια για να την κρεμμάσεις σε εμφανές σημείο. Οι πίστες του χιονοδρομικού είναι κυρίως κόκκινες. Έχει δυο πράσινες στην αρχή για τους αρχάριους. Ξεκινάς με ένα τετραθέσιο καρεκλάκι από τα 1635 μέτρα το οποίο σε ανεβάζει σχεδόν στο μέσον του χιονοδρομικού. Από εκεί συνεχίζει ένα δεύτερο τετραθέσιο καρεκλάκι μέχρι τα 2560μ. όπου είναι και το ψηλότερο σημείο του χιονοδρομικού. Διάσπαρτα υπάρχουν και άλλα λιφτ, 11 στο σύνολο. Γενικά είναι δύσκολο χιονοδρομικό και ο μέσος σκιέρ είναι πολύ πιθανό να δυσκολευτεί. Μπλέ πίστες ξεκινάνε από το δεύτερο καρεκλάκι και άμα δεν λειτουργεί αυτό αναγκάζεσαι να κάνεις χαμηλά σκι στις κόκκινες. Επίσης για να φτάσεις κάτω (στην αρχή της πρώτης καρέκλας και στο τέλος του κλουβιού) αναγκαστικά περνάς από κόκκινη και εναλλακτικά και από μαύρη για τους πιο βιτσιόζους. Είναι πολύ απολαυστικό για όλα τα επίπεδα και κυρίως για τους πιο προχωρημένους. Έχει και κανα δυο διαδρομές για ορειβατικό σκι.

Πρόσβαση στο χιονοδρομικό κέντρο
Την ΚυριακήΓια να φτάσει κανείς στη βάση του κλουβιού από όπου προμηθεύεται και την κάρτα, υπάρχουν κάποια μίνι μπας που εκτελούν χρέη ταξί. Τα μεγάλα ξενοδοχεία Μπάνσκο, Πίριν, Τάννε έχουν δικά τους μίνι μπας που αναχωρούν ανά μισή ώρα περίπου και είναι δωρεάν. Εναλλακτικά υπάρχουν και ταξί-μινι μπας παίρνουν περίπου 1λέβα το άτομο. Η απόσταση από το κέντρο του χωριού μέχρι το κλουβί είναι περίπου 600μ. Η ενοικίαση εξοπλισμού μέσα από το χωριό κοστίζει 15λέβα, από τη βάση του κλουβιού 30λέβα και από πιο πάνω δεν ξέρω. Όσοι δεν θέλουν να κάνουν σκι προμηθεύονται μια κάρτα των 16λέβα που ισχύει μονο για το κλουβί - όχι για τα λιφτ.

Η ζωή στο χωριό
Η ζωή στο χωριό είναι πολύ φθηνή. Μια μπίρα Αμστελ 500ml σε μπαρ κοστίζει 1λέβα, δηλ. μόλις μισό ευρώ. Ο καφές το ίδιο, μισο ευρώ. Οι ταβέρνες έχουν σχεδόν τις μισές τιμές από ότι εδώ. Απόκριες δεν είχαν. Την Κ. Δευτέρα ούτε χαρταετούς, ούτε αργία, τα σχολεία λειτουργούσαν κανονικά. Την Κυριακή το βράδυ που είπαμε να βγούμε λίγο έξω ήταν όλα κλειστά και όσα ήταν ανοιχτά δεν είχαν καθόλου κόσμο. Βρήκαμε κανα δυο ντίσκο τη NO NAME και την AMNESIA οι οποίες όμως ήταν κλειστές. Τελικά, βρήκαμε μια παρέα από Έλληνες τυχαία στο δρόμο και μετά άλλη μια. Έτσι μαζευτήκαμε καμιά εικοσαριά άτομα και πήγαμε σε ένα μπαράκι. Η μουσική δεν ήταν ιδιαίτερη αλλά συνηθισμένη για τα δεδομένα μας. Στις ταβέρνες βέβαια άκουγες τα παραδοσιακά τους και καμιά φορά και ελληνικά τραγούδια.

Γενικές πληροφορίες
Μου άρεσε πάρα πολύ και πιστεύω πως αξίζει να πάει κανείς και να δει κάτι διαφορετικό. Μια άλλη κουλτούρα, έναν άλλο τρόπο ζωής, άλλους ανθρώπους. Όχι Ευρώπη, αλλά Βαλκάνια. Ένα πάντρεμα Ευρωπαϊκού πολιτισμού (χιονοδρομικό) και Σλάβικης φτωχοζωής (χωριό). Εμένα πάντως με άγγιξε πολύ αυτός ο κόσμος.

Πήγαμε με ταξιδιωτικό γραφείο και πληρώσαμε 135ευρώ έκαστος. Μεταφορά με πούλμαν, διαμονή (δυο βράδυα) από μεσιμέρι Σαββάτου μέχρι μεσιμέρι Δευτέρας στο ξενοδοχείο Μπάνσκο και ημιδιατροφή (πρωινό-δείπνο). Εκτός από τα ψώνια μας, τα υπόλοιπα έξοδα ήταν ελάχιστα. Μισό ευρώ ο καφές, μισό ευρώ η μπίρα, 8 ευρώ η ενοικίαση των σκι. Το μόνο ακριβό ήταν η κάρτα για τα λιφτ 25 ευρώ.

Αν σε πάρει κάποιος τηλέφωνο στο κινητό από Ελλάδα χρεώνεσαι και εσύ!

Οι περισσότεροι δέχονταν ευρώ. Την κάρτα των λιφτ την αγοράζεις μόνο με λέβα. Συνάλαγμα μπορεί να κάνει κανείς στα μεγάλα ξενοδοχεία και σε κάποια "συναλαγματήρια" που βρίσκονται στο κέντρο του χωριού. Η συννενόηση γίνεται κυρίως στα Αγγλικά.

Μερικά ξενοδοχεία (άλλα με πρόγευμα και άλλα με ημιδιατροφή) που υπάρχουν είναι:
3* RODINA, VIHREN, STRAJITE, ST. GEORGE.
4* GLAZNE, BANSKO,CHATEAU VAPTZARON, PIRIN, TANNE
Υπάρχει και μια πανσιόν ονόματι: PENSION χωρίς γεύματα.
Απο ξενοδοχεία εγώ προτείνω το STRAJITE.
Επίσης, καλή ιδέα είναι να πάει κανείς στο πιο φθηνό που υπάρχει χωρίς καμιά παροχή (φαγητό). Άλλωστε το φαγητό φθηνό είναι. Και εμείς που είχαμε ημιδιατροφή -πρωινό και δείπνο- δεν μπορώ να πω ότι ξετρελαθήκαμε με την ποιότητα και τα είδη.

Το μόνο που έχω να πω είναι "Πέρασα πραγματικά πολύ πολύ όμορφα" :))))))))))

The End.