Ορειβασία στη Βουλγαρία (Βίχρεν - Βίτοσα)

Φωτογραφίες εδώ

Ημέρα πρώτη 2/10/2004

Αναχώρηση από Ελλάδα και άφιξη στη Βουλγαρία
Αναχώρηση από ΟΣΕ με το λεωφορείο στις 7.30 το πρωί. Στις 9 φτάσαμε στις Σέρρες όπου επιβιβάστηκαν οι Νίκος, Giovani, Yordanka οι οποίοι είχαν έρθει με τρένο από την Ξάνθη. Στα σύνορα δεν είχε ιδιαίτερη καθυστέρηση. Κατεβήκαμε στο Μπλαγκόεβγκράντ και κατευθυνθήκαμε προς τον τοπικό σταθμό λεωφορείων για να δούμε τα δρομολόγια προς Μπάνσκο. Εκεί που περιμέναμε στο σταθμό λεωφορείων για να πάρουμε το λεωφορείο, έρχετε ένας τύπος και μας λέει πως με τα ίδια χρήματα μας ανεβάζει στο Μπάνσκο. Δεχτήκαμε την πρόταση φυσικά και ξεκινήσαμε. Στο δρόμο καθώς πηγαίναμε μας είπε πως μπορεί να μας πάει και μέχρι το καταφύγιο. Όπως και έγινε. Κάναμε μια στάση στο Μπάνσκο για να αγοράσουμε τρόφιμα. Μας άφησε στο καταφύγιο Μπαντερίτσα (μας πήρε 15 λέβα) και από εκεί πήγαμε με τα πόδια στο άλλο καταφύγιο που το λένε Βίχρεν. Κανά μισάωρο δρόμος δηλαδή. Είχε ένα ελαφρό ψιλόβροχο μέχρι να φτάσουμε. Όταν φτάσαμε και τακτοποιηθήκαμε, πατάει και μια δυνατή βροχή. Ευτυχώς την γλιτώσαμε. Αφού φάγαμε πέσαμε νωρίς για ύπνο κατά τις 6 - 7 το απόγευμα.

Ημέρα δεύτερη 3/10/2004

Ανάβαση στο Βίχρεν (2914μ.)
Σηκωθήκαμε στις 6 το πρωί για να ανέβουμε στην κορυφή. Σε 1 ώρα και 50 λεπτά
πατούσαμε την τρίτη ψηλότερη κορυφή των Βαλκανίων (2914 μ.). Ο καιρός ήταν καταπληκτικός. Η υψομετρική που καλύψαμε ήταν 1000 μέτρα περίπου, και η απόσταση που διανύσαμε 5 χιλιόμετρα. Ο χρόνος αυτός ήταν ρεκόρ για μένα. 1000 μέτρα υψομετρική σε λιγότερο από 2 ώρες. Το βουνό μου άρεσε πάρα πολύ. Φοβερά τοπία. Όλα ήταν τέλεια.

Η φαεινή ιδέα!
Εκεί που βγάζαμε φωτογραφίες στην κορυφή γεμάτοι ενθουσιασμό, πετάω την ιδέα να κάνουμε και κανά άλλο βουνό μιας και έχουμε χρόνο μπροστά μας. Έτσι αποφασίζουμε να πάμε Βίτοσα!!! Ενώ το αρχικό μας σχέδιο ήταν να μείνουμε στο Μπάνσκο μετά το Βίχρεν, τελικά καταλήξαμε στη Σόφια. Είχαμε κρατήσει το τηλ. του ανθρώπου με το αυτοκίνητο και τον ειδοποιήσαμε να έρθει να μας πάρει και να μας πάει στη Σόφια. Δώσαμε 35 λέβα για τη διαδρομή καταφύγιο - Μπάνσκο - Μπλαγκόεβγκραντ - Σόφια. Τίποτα δηλαδή. Στο Μπλαγκόεβγκραντ αφήσαμε την Yordanka και συνεχίσαμε οι υπόλοιποι τρεις για Σόφια. Εκεί μείναμε σε ξενοδοχείο (Diana III) σε ένα προάστιο της πόλης γιατί υποθέσαμε πως θα είναι θφηνότερα. Μας κόστισε 40 ευρώ και για τους τρεις. Τελικά όπως αποδείχθηκε στην πορεία δεν ήταν και η καλύτερη επιλογή.
Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, είπαμε να κάνουμε μια βόλτα στη Σόφια. Είχε ήδη νυχτώσει. Έπρεπε να πάμε με τη συγκοινωνία διότι ήμασταν κάμποσο μακριά. Βγήκαμε σε έναν κεντρικό δρόμο για να δούμε πως θα πάμε στο κέντρο. Εκεί εντελώς τυχαία συναντήσαμε μια Ελληνοκύπρια φοιτήτρια η οποία μας εξυπηρέτησε αρκετά. Πήραμε το λεωφορείο Νο 94. Ψάξαμε να βρούμε κάποιο φθηνότερο ξενοδοχείο στο κέντρο για το επόμενο βράδυ, καθώς και χάρτη για τη Βίτοσα. Χάρτη δε βρήκαμε. Ξενοδοχείο βρήκαμε και ήμαστε έτοιμοι να το χτυπήσουμε την επόμενη μέρα. Γυρίσαμε πίσω και πέσαμε για ύπνο.

Ημέρα τρίτη 4/10/2004

Ανάβαση στη Βίτοσα (Τσέρνι Βραχ 2290μ.)
Την άλλη μέρα το πρωί (Δευτέρα) φεύγουμε από το προαστιακό ξενοδοχείο και μεταφερόμαστε σε αυτό που είχαμε βρει το περασμένο βράδυ ονόματι Edona. Ο Giovani αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα, οπότε μείναμε εγώ και ο Νίκος. Αφού αφήσαμε τα πράγματά μας εκεί ξεκινάμε για Βίτοσα χωρίς να ξέρουμε πως να πάμε και από που. Ε, αφού ρωτήσαμε μάθαμε. Πήγαμε με τοπική συγκοινωνία (τραμ Νο 9 και στη συνέχεια λεωφορείο Νο 64) στο χωριό Ντραγκαλέφσκι όπου ανακαλύψαμε πως το λιφτ δεν λειτουργούσε. Είχαμε πάρει έναν χάρτη από ένα περίπτερο και θέλαμε αρχικά να πάμε στο καταφύγιο Αλέκο για να ξεκινήσουμε την πορεία μας. Αφού δεν υπήρχε άλλος τρόπος να φτάσουμε στο καταφύγιο ρωτάμε έναν ταξιτζή πόσο θα μας πάρει. Συμφωνήσαμε με 15 λέβα να μας ανεβάσει. Εκεί στο καταφύγιο είχε μερικούς που το συντηρούσαν. Κατά τα άλλα ερημιά. Το βουνό ήταν πολύ απλωμένο σε αντίθεση με αυτό του Πιρίν το οποίο ήταν πολύ πολύ πιο απότομο. Η πορεία από το καταφύγιο Αλέκο μέχρι την κορυφή (2290μ.) δεν είχε ιδιαίτερη δυσκολία. Το μονοπάτι που βρήκαμε στην τύχη ήταν λεωφόρος. Η κορυφή γεμάτη με κεραίες. Καλή η Βίτοσα, αλλά το Βίχρεν ήταν πολύ καλύτερο. Ήρθε πρώτο και με διαφορά, έσκισε για τα γούστα μου. Γυρνάμε πίσω από όπου ξεκινήσαμε και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε πως θα κατέβουμε κάτω στο χωριό. Μέσα στην ερημιά βλέπουμε ένα αυτοκίνητο με κάτι γερμανούς οι οποίοι από μόνοι τους προσφέρθηκαν να μας κατεβάσουν κάτω.
Μας πήγαν μέχρι τη Σόφια τελικά και μας άφησαν μπροστά αππό την εκκλησία Αλεξάντερ Νέφσκι. Σταθήκαμε πολύ τυχεροί. Αφού επισκεφθήκαμε την εκκλησία πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο. Στο δρόμο σταματήσαμε σε ένα κινέζικο εστιατόριο για φαγητό το οποίο μας φάνηκε πολύ φθηνό. Τον υπόλοιπο χρόνο μας τον ξοδέψαμε κάνοντας βόλτες στη Σόφια.

Ημέρα τέταρτη 5/10/2004

Σόφια - Μπλαγκόεβγραντ - Θεσσαλονίκη
Αυτό το πρωινό ήταν το τελευταίο μας στη Σόφια. Αφού κάναμε άλλη μια μεγάλη βόλτα στην πόλη πήραμε το λεοφωρείο για το Μπλαγκόεβγραντ. Από το σταθμό των λεωφορείων του Μπλαγκόεβγραντ περπατήσαμε περίπου ένα χιλιόμετρο για να φτάσουμε σε μια κεντρική πλατεία με ένα αμερικάνικο πανεπιστήμιο στη μέση. Εκεί συναντήσαμε τη Yordanka. Τριγύρω είχε πεζόδρομους που κατέληγαν σε άλλες πλατείες με συντριβάνια και καφετέριες. Η περιοχή είχε πολύ κίνηση από κόσμο. Αφού ήπιαμε τον καφέ μας σε μια καφετέρια αποχαιρετήσαμε τη Yordanka και κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό λεωφορείων για να πάρουμε το λεωφορείο της επιστροφής για Ελλάδα.
Φτάσαμε και περάσαμε τα σύνορα με μια μικρή καθυστέρηση λόγω ενός Βούλγαρου συνεπιβάτη μας ο οποίος δεν μπόρεσε τελικά να μπει στην Ελλάδα δίοτι δεν είχε όλα τα απαιτούμενα έγγραφα μαζί του. Εκεί στα ελληνικά σύνορα είδαμε ένα ρουμάνικο λεωφορείο να κατευθύνεται προς τη Βουλγαρία και μας θύμησε έναν ακόμη ορειβατικό στόχο μας, το Μολντεβάνο (2544μ.) στα Καρπάθια... Είθε να αξιοθούμε να πάμε να το ανέβουμε και αυτό! Στις Σέρρες κατέβηκε ο Νίκος για να πάρει το τρένο προς την Ξάνθη. Συνέχισα και πάλι μόνη προς τη Θεσσαλονίκη έχοντας το μυαλό και τις σκέψεις μου πίσω για αρκετές ημέρες...
Ήταν πολύ όμορφα :)

The End.