Βουδαπέστη 2018

Φωτογραφίες από το ταξίδι

Βουδαπέστη σχεδίαζα από χρόνια να πάω και μάλιστα με το τρένο. Όταν είχα πάει Βελιγράδι, με τρένο βεβαίως βεβαίως, και είχα επισκεφτεί το πάρκο Καλεμέγδαν είπα πως όταν πάω Βουδαπέστη, θα έρθω εδώ να περάσω τον χρόνο μου καθώς θα περιμένω την ανταπόκριση. Είπα – ξείπα όμως! Και τελικά πήγα με αεροπλάνο. Απευθείας από Θεσσαλονίκη με wizzair.

- Μαρία, βρίσκω εισιτήρια για Βουδαπέστη 14-18/3 με 75 ευρώ. Τι λες; Πάμε;
- Καλό! Σου απαντώ σε λίγο.
Σε λιγότερο από 5 λεπτά χτυπά το τηλέφωνό μου.
- Νίκη, κλείσε!

Και κλείνω... το τηλέφωνο…. και τα εισιτήρια! Σε 10 μέρες φεύγαμε για Βουδαπέστη. Εύκολος προορισμός, μπόλικη πληροφορία δεξιά κι αριστερά, αρκετές συμβουλές από φίλους που είχαν πάει. Για διαμονή κλείσαμε ένα διαμέρισμα από airbnb στο κέντρο της Βουδαπέστης δίπλα στην πλατεία Deak. Όπως αποδείχθηκε, καλύτερο δεν θα μπορούσε να είναι κυρίως ως προς την τοποθεσία. Στην πλατεία αυτήν περνάνε ένα σωρό συγκοινωνίες μεταξύ των οποίων 3 γραμμές του μετρό καθώς και το λεωφορείο 100Ε το οποίο πηγαινοέρχεται αεροδρόμιο κάθε 30 λεπτά και το οποίο κοστίζει 900HUF (3 ευρώ). Από/για το αεροδρόμιο υπάρχει και το λεωφορείο 200Ε το οποίο φτάνει μέχρι ένα περιφερειακό σημείο της πόλης και μετά παίρνεις το μετρό για να φτάσεις κέντρο. Εμείς προτιμήσαμε το πρώτο, το non-stop.

Ημέρα πρώτη

Φτάσαμε νωρίς το απόγευμα. Το σπίτι το βρήκαμε εύκολα. Αφήσαμε τα πράγματα και βγήκαμε έξω για μια διερευνητική γυροβολιά. Βρεθήκαμε στην εκκλησιά του Αγ. Στεφάνου η οποία βρίσκεται πάνω από την πλατεία Deak. Διαβάσαμε πως μπορεί κανείς να ανέβει στον τρούλο της και να έχει μια θέα της πόλης από ψηλά αλλά δεν το κάναμε. Η είσοδος είχε κλείσει νωρίτερα οπότε αρκεστήκαμε στις φωτογραφίες από έξω. Άσε που μας περίμεναν άλλες τρεις ολόκληρες μέρες εκεί οπότε όλο και θα βρίσκαμε λίγο χρόνο για να ξαναπάμε (είπαμε –και εκεί μείναμε, στα λόγια- αθώα σκεπτόμενες και μην υπολογίζοντας τον καιρό!). Είχε βραδιάσει και είπαμε να κατευθυνθούμε προς την Ιουδαϊκή συνοικία όπου βρίσκονται οι περίφημες ruin pubs. Κάναμε μια στάση για κεμπάπ σε κάτι τούρκικα «γυράδικα» που μας είπαν ότι είναι καλά. Και επιβεβαιώνουμε ότι ήταν καλά. Αυτά βρίσκονται στην αρχή της kiraly u. (αρχή εννοούμε από την πλευρά της Deak sq.). Συνεχίζοντας προς τα μέσα της συνοικίας συναντήσαμε την στοά Gozdu Udvar όπου και μπήκαμε. Η στοά αυτή είναι γεμάτη με καφέ, μπαρ και εστιατόρια. Μας φάνηκαν πολύ τουριστικά και αρκετά κιτς. Θέλαμε να πιούμε μια μπύρα και τα δυο αξιόλογα μαγαζάκια που βρήκαμε στο ένα έπαιζε ποδόσφαιρο και το άλλο ήταν κλειστό για ένα πριβέ πάρτυ. Νομίσαμε ότι αυτά είναι όλα κι όλα τα ruin pubs οπότε αφήσαμε την ιδέα της μπύρας και τραβήξαμε κατά το ποτάμι. Είχαμε διαβάσει πως τα ruin pubs είναι μια περιοχή στην Ιουδαϊκή συνοικία με τα πιο όμορφα νυχτερινά μαγαζιά. Είναι χώροι που παλαιότερα είχαν άλλη χρήση όπως καταστήματα, αποθήκες, αυλές κλπ. Και τώρα έχουν διαμορφωθεί σε μαγαζιά με όμορφο vintage διάκοσμο.
Γυρνάμε στο ποτάμι. Βρισκόμαστε στην όχθη της Πέστης. Η Βουδαπέστη έχει δυο τμήματα τα οποία χωρίζονται από τον Δούναβη. Δυτικά του ποταμού βρίσκεται η Βούδα και ανατολικά η Πέστη. Η Βούδα είναι πιο «ορεινή» και έχει λιγότερα μαγαζιά, ξενοδοχεία κλπ. Έχει όμως ένα παλάτι, έναν όμορφο λόφο, μια παλιά πόλη και τα περισσότερα λουτρά. Η Πέστη είναι πιο «κοσμοπολίτικη». Φτάνοντας, λοιπόν, στο ποτάμι από την πλευρά της Πέστης αντικρίζουμε τον λόφο Gelert και το βασιλικό παλάτι. Παρόχθια κινηθήκαμε μέχρι την γέφυρα Chain Bridge η οποία αποτελεί βασικό αξιοθέατο της Βουδαπέστης. Η γέφυρα αυτή είναι κτισμένη από το 1849 και ήταν η πρώτη γέφυρα της Ουγγαρίας που πέρασε πάνω από τον Δούναβη. Στην πλευρά της Βούδας η γέφυρα αυτή καταλήγει μπροστά από το παλάτι. Διασχίσαμε την γέφυρα και κινηθήκαμε βόρεια έως το ύψος του κοινοβουλίου το οποίο έστεκε απέναντί μας. Το σημείο αυτό, είναι το πιο χιλιοφωτογραφημένο της Βουδαπέστης. Το υπέρλαμπρο κοινοβούλιο φωταγωγημένο καθρεφτίζεται στα νερά του Δούναβη. Ήταν βράδυ, οπότε με κόπο τραβήξαμε κάποιες συμπαθητικές φωτογραφίες. Η Μαρία με την καινούρια DSLR της έδωσε ρέστα! Υπεροχή εξοπλισμού! Στη συνέχεια, αφού είχε περάσει η ώρα για τα καλά, επιστρέψαμε στο σπίτι από την ίδια διαδρομή.

Ημέρα δεύτερη

Η δεύτερη μέρα του ταξιδιού μας, μας βρήκε περιπλανώμενες στο πλήθος που γιόρταζε την επέτειο της επανάστασής του 1848 κατά των Αψβούργων. Το πρωί ξεκινήσαμε με μια σύντομη βόλτα στην οδό Andrassy ut. με αφετηρία την Deak sq. Η οδός αυτή παρομοιάζεται με τα Ηλύσια Πεδία του Παρισιού (Champs-Elysees) και όχι άδικα! Νεοκλασικά κτίρια παρισινού στυλ. Φαρδύς δρόμος, πεζοδρόμια πλατιά, κιτρινωπά και σκαλιστά κτίρια. Μόνον που εδώ, σε αντίθεση με το Παρίσι, δεν βρίσκονται τα τοπ μαγαζιά των τοπ οίκων μόδας. Η αγορά είναι απλούστερη. Περπατήσαμε μέχρι το ύψος της όπερας και επιστρέψαμε με το μετρό στην πλατεία Vorosmarty ter από όπου θα ξεκινούσε ένας δωρεάν τουριστικός περιηγητικός περίπατος στην Πέστη.
Η διαδρομή πέρασε από διάφορα σημεία που κάποια από αυτά τα είχαμε ήδη δει. Το ωραίο με αυτούς τους περιπάτους είναι οι διηγήσεις του/της ξεναγού και τα πρακτικά tips που σου δίνει. Πχ. μάθαμε πως αν πεις ευχαριστώ την στιγμή που πληρώνεις πριν πάρεις τα ρέστα σου, ξέχνα τα ρέστα. Για αυτούς το ευχαριστώ πριν σου δώσουν τα ρέστα σημαίνει κράτα τα ρέστα. Προσοχή, λοιπόν! Ένα μνημείο που είδαμε και που μου έκανε εντύπωση είναι αυτό του ολοκαυτώματος των Εβραίων. Πρόκειται για ένα διπλό –όπως κατάντησε- μνημείο. Το πίσω μνημείο δείχνει την Ουγγαρία υπό τη μορφή του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, ο οποίος δέχεται επίθεση από έναν αετό που συμβολίζει τη Γερμανία. Όμως, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου η Ουγγαρία ήταν σύμμαχος της Γερμανίας. Προς τι λοιπόν ανέγειραν το μνημείο αυτό; Έτσι, οι επιζήσαντες και οι οικογένειες αυτών, καθημερινά παραβιάζουν την περίφραξη και τοποθετούν φωτογραφίες και άλλα αντικείμενα στο χώρο δημιουργώντας το εμπρός μνημείο. Για αυτούς το πίσω μνημείο αποτελεί παραποίηση της ιστορικής αλήθειας, αφού η Ουγγαρία στάθηκε στο πλευρό των ναζί. Επίσης, ένα άλλο μνημείο που με συγκίνησε ήταν αυτό με τα μπρούτζινα παπούτσια σε μια όχθη του Δούναβη, λίγο πριν το κοινοβούλιο. Πρόκειται για ένα μνημείο εις μνήμην των Ούγγρων Εβραίων που έχασαν τη ζωή τους το 1944 – 45. Χιλιάδες από αυτούς πυροβολήθηκαν δίπλα στην όχθη από συμπατριώτες τους, συνεργάτες των Ναζί. Πριν τους εκτελέσουν, τους διέταξαν να βγάλουν το πιο πολύτιμο πράγμα που είχαν επάνω τους: τα παπούτσια τους. Πυροβολήθηκαν στην άκρη του ποταμού έτσι ώστε τα σώματά τους να πέσουν στο νερό και να παρασυρθούν. Τραγικές ιστορίες που σε κάνουν να ριγείς στο άκουσμά τους. Επιλέξαμε να παρακολουθήσουμε το κλασικό τουρ. Εκτός από το κλασικό, υπάρχει το κομουνιστικό και το Ιουδαϊκό (ή Εβραϊκό) τουρ. Ποιος ξέρει πόσες άλλες ιστορίες έχει να ακούσει κανείς για αυτές τις δύο κατηγορίες. Η πόλη φαίνεται να έχει μπόλικο υλικό το οποίο το διαφυλάσσουν κάνοντάς το γνωστό με αυτόν τον τρόπο. Εύγε για την έξυπνη τουριστική αξιοποίηση της ιστορίας τους!  
Η ξενάγηση έκλεισε μπροστά στο κοινοβούλιο. Το κοινοβούλιο της Βουδαπέστης είναι ένα πολύ εντυπωσιακό κτίριο γεμάτο ακιδωτούς πυργίσκους στην στέγη του και καμαρωτά παράθυρα στους τοίχους του που σε καθηλώνει από κοντά. Είναι μια μικρογραφία του Westminster του Λονδίνου. Γενικά, τμήμα του εσωτερικού του είναι επισκέψιμο κατά ομάδες με οργανωμένη ξενάγηση. Την επόμενη μέρα θα είχε δωρεάν ξεναγήσεις για όσους άντεχαν την ορθοστασία να περιμένουν στις «μαιανδρικές» ουρές. Πράγμα που αποφύγαμε διακριτικά :p
Για τη συνέχεια της ημέρας είχαμε αποφασίσει να κινηθούμε προς το παλάτι στη μεριά της Βούδας. Μιας και ήμασταν ήδη στο κοινοβούλιο είπαμε να περάσουμε απέναντι μέσω της γέφυρας που βρίσκεται από την πάνω μεριά του κοινοβουλίου (Margaret Bridge). Για κακή μας τύχη η ώρα είχε περάσει (πλησίαζε 2 το μεσημέρι) και πέσαμε πάνω στην διαδήλωση της επετείου. Η εθνική τους επέτειος γιορτάζεται με μια πορεία που ξεκινάει παρόχθια της Βούδας, διασχίζει την γέφυρα Margaret και αφού περάσει στην Πέστη καταλήγει έξω από το κοινοβούλιο όπου έχουν στηθεί εξέδρες με μπάντες μουσικής. Για μια δόση είπαμε πως θα καταφέρουμε να περάσουμε την γέφυρα κόντρα στο πλήθος, αλλά μάταια… Άδικος κόπος. Έτσι, εγκαταλείψαμε την ιδέα της Βούδας και είπαμε να αποτραβηχτούμε προς τα ανατολικά της πόλης μακριά από τις διαδηλώσεις. Μετά από πολύ σπρωξίδι καταφέραμε να απεμπλακούμε από το πλήθος και να κινηθούμε πιο ελεύθερα πλέον. Πήραμε το μετρό 1 και κατεβήκαμε στην πλατεία ηρώων. Η πλατεία αυτή είναι λίγο ξεκομμένη από τα υπόλοιπα αξιοθέατα της πόλης και βρίσκεται στην άλλη άκρη της Andrassy ut. (αυτής που μοιάζει με Παρίσι). Η πλατεία είναι μεγάλη σε μέγεθος και έχει μπρούτζινα αγάλματα ηρώων. Πίσω από την πλατεία υπάρχει το κάστρο Vajdahunyard που τα χρώματά του θυμίζουν μεσαίωνα και πίσω από αυτό υπάρχει ένα τεράστιο πάρκο με γρασίδι που λειτουργεί ως υπαίθριος αθλητικός χώρος. Από την απέναντι πλευρά βρίσκονται τα λουτρά Szechenyi και ένας ζωολογικός κήπος. Τα λουτρά αυτά είναι πολύ φημισμένα. Έχουν εσωτερικές και εξωτερικές πισίνες και μάλιστα τις Παρασκευές και τα Σάββατα διοργανώνονται και πάρτυ! Επίσης, στις εξωτερικές πισίνες μέσα στο νερό έχει μαρμάρινα τραπέζια όπου παίζουν σκάκι!   
Φεύγοντας από αυτήν την περιοχή και επιστρέφοντας προς το κέντρο κάναμε μια στάση για γλυκό στο New York café. Πρόκειται να ένα υπέρλαμπρο κτίσμα τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά. Δεν θα πρέπει να παραλείψω πως και οι τιμές του είναι εξίσου υπέρλαμπρες!!! Τόσο, που αν τις έβλεπε ο Σκρουτζ Μακ Ντακ θα είχαν γυρίσει τα μάτια του σε δολάρια και θα είχαν πεταχτεί έξω! Όμως, πρόκειται για εμπειρία που αξίζει!

Ημέρα τρίτη

Μιας και βρέχει όπως και χθες, είπαμε να ξεκινήσουμε με την κλειστή αγορά Vasarcsarnok. Προσωπικά, δεν συγκινούμαι από τέτοια αλλά είπαμε να ρίξουμε μια ματιά μιας και ήταν σκεπασμένη και μιας και έβρεχε. Η Μαρία ήθελε να πάρει κάποια αναμνηστικά από εκεί και έτσι εξετελέσθη και αυτή η αποστολή! Βγαίνοντας από εκεί και με τις ομπρέλες ανά χείρας περάσαμε την γέφυρα μπροστά μας και βρεθήκαμε μπροστά από τα λουτρά gelert που είναι και αυτά πολύ τουριστικά. Απέναντι είναι ο λόφος gelert όπου στην κορυφή του υπάρχει ένα φρούριο και ένα άγαλμα αφιερωμένο στην ελευθερία. Ο λόφος αυτός έχει μια χωνευτή εκκλησία σε έναν βράχο. Αξίζει η επίσκεψη στο εσωτερικό διότι πρόκειται για μια εκκλησία – σπηλιά η οποία είναι πολύ ιδιαίτερη. Ανηφορίζοντας στον λόφο υπάρχουν πολλά μονοπάτια τα οποία σε διάφορα σημεία έχουν εξώστες θέας τόσο στη Βούδα όσο και στην Πέστη. Καθώς ανεβαίνεις όλο και μικραίνει η πόλη κάτω από τα πόδια σου. Η θέα από τον έναν εξώστη είναι όλο και καλύτερη από αυτήν του προηγούμενου. Είναι μια πανέμορφη ανάβαση μέσα σε δάσος. Η ορατότητα που είχαμε δεν ήταν και η καλύτερη λόγω της βροχής και της ομίχλης. Αφού όταν φτάσαμε στη βάση του αγάλματος (το οποίο είναι αρκετά ψηλό) μόλις και μετά βίας μπορούσαμε να το διακρίνουμε στην κορυφή του. Αυτός ο λόφος είναι το καλύτερο σημείο της πόλης για τα γούστα μου! Μας άρεσε τόσο πολύ που την επόμενη μέρα ξαναήρθαμε! Και αν ο καιρός ήταν καλύτερος και δεν έβρεχε συνεχώς θα ανεβαίναμε και βράδυ για να δούμε την πόλη φωτισμένη! Next time…!
Κατεβαίνοντας από τον λόφο Gelert κατευθυνθήκαμε προς το παλάτι. Μπήκαμε από την είσοδο που έχει μπροστά από το ποτάμι και ακολουθήσαμε τα φιδωτά μονοπατάκια που ανεβάζουν πάνω στην κορυφή του. Δεν είναι μεγάλη η ανάβαση και η διαδρομή είναι όμορφη ανάμεσα σε πρασιές και λουλούδια. Για αυτούς όμως που δεν μπορούν να περπατήσουν έχει και ένα οδοντωτό ασανσεράκι επί πληρωμής. Στο πάνω μέρος του παλατιού λειτουργεί ένα μουσείο. Η θέα που προσφέρει το παλάτι γύρω γύρω από τα τείχη του είναι εξίσου μαγική. Αυτήν την ημέρα δεν σταμάτησε να βρέχει και συνεπώς και από εδώ η θέα που είχαμε ήταν περιορισμένη.
Συνεχίζοντας το περπάτημα στις αυλές του παλατιού βγαίνουμε από αυτό και περνάμε στην παλιά πόλη της Βούδας η οποία συνεχίζει να βρίσκεται σε ύψωμα. Περπατάμε πάνω σε πλακόστρωτα (βρεγμένα, μην ξεχνιόμαστε) και το τοπίο εξακολουθεί να είναι φουλ τουριστικό με αρκετό κόσμο. Λίγο παραπέρα βρίσκεται η εντυπωσιακή εκκλησία του Αγ. Ματθαίου και ακριβώς μπροστά από αυτήν είναι η εξέδρα των ψαράδων (fisherman’s bastion) που είναι μια σειρά από τείχη με καμαρωτά ανοίγματα και 7 λευκούς πυργίσκους. Η εξέδρα αυτή χτίστηκε κοντά στο 1900 με αφορμή τα 1000 χρόνια ύπαρξης του Ουγγρικού κράτους. Είναι ένα πολύ όμορφο σημείο που δεν πρέπει να παραλείψει κανείς! Η θέα απέναντι εξακολουθεί να μαγεύει! Θα μπορούσαμε (και θα άξιζε) να τριγυρνάμε κι άλλο στην παλιά πόλη –αν και είδαμε όλα τα κύρια σημεία- αλλά η βροχή μας είχε αποθαρρύνει και έτσι γυρίσαμε σπίτι να αλλάξουμε και να φορέσουμε τα… μαγιώ μας! Ώρα για λουτρά!
Τα λουτρά της Βουδαπέστης είναι ένα ακόμα must που δεν πρέπει να παραλείψει κανείς! Υπάρχουν παλιά, καινούρια, σύγχρονα, ανακαινισμένα, απεριποίητα, ανοιχτά, κλειστά κλπ.  Για τούτο το απόγευμα επιλέξαμε να πάμε στα λουτρά Palatinus που βρίσκονται μέσα στο νησάκι Μαργαρίτα. Το νησάκι αυτό βρίσκεται μέσα στον Δούναβη στα βόρεια της πόλης και είναι όλο ένα πάρκο με διάφορες αθλητικές εγκαταστάσεις κατά τόπους. Εκεί μέσα βρίσκονται και τα λουτρά αυτά τα οποία είναι ανοιχτά, δηλαδή εξωτερικού χώρου. Από το φθινόπωρο του 2017, όμως, διαμορφώθηκε και εσωτερική πισίνα και έτσι λειτουργούν πλέον όλον τον χρόνο. Είναι από τα οικονομικότερα λουτρά της Βουδαπέστης και λειτουργούν ως τις 8 το βράδυ. Μετά τις 5 το απόγευμα έχει οικονομικότερο εισιτήριο και έτσι πληρώσαμε 2000HUF η καθεμιά. Μέσα έχει μια μεγάλη πισίνα που είναι και η κύρια και παραδίπλα δυο μικρότερες μια με 44 βαθμούς κελσίου και μια με 10! Μπρρρρρρρ! Δίπλα από αυτές υπάρχει και σάουνα. Τριγύρω υπάρχουν ξαπλώστρες! Επίσης, υπάρχουν και υπηρεσίες μασάζ. Πολύ χαλαρωτική εμπειρία που αξίζει πραγματικά!

Ημέρα τέταρτη

Η ημέρα αυτή είναι η πιο χαλαρή. Έχοντας δει τα περισσότερα αξιοθέατα αποφασίσαμε να ξαναδούμε και να ξανακάνουμε αυτά που μας άρεσαν περισσότερο μιας και ο καιρός φαίνεται να είναι λίγο καλύτερος. Εννοείται, όμως, πως βρέχει και πάλι. Ανεβαίνουμε ξανά στον λόφο Gelert μπας και έχουμε καλύτερη θέα αυτή τη φορά. Όταν φτάσαμε στην βάση του άρχισε πάλι να βρέχει. Λιγότερο, όμως, από ότι την προηγούμενη μέρα και η ορατότητα ήταν ελαφρώς καλύτερη. Άξιζε που ξανανεβήκαμε!

Κατεβαίνοντας καταλήξαμε στην γέφυρα Elizabeth Bridge όπου βρίσκονται τα λουτρά Rudas. Τα λουτρά αυτά είναι τούρκικα όπου οι εγκαταστάσεις έχουν ανακαινιστεί. Η είσοδος στα θερμά λουτρά κοστίζει 4000 HUF. Εδώ είχε περισσότερο κόσμο από ότι στο Palatinus την προηγούμενη μέρα. Θέλαμε να δούμε όμως κάτι πιο παραδοσιακό και ομολογούμε πως άξιζε! Η κεντρική αίθουσα έχει μια 8γωνη πισίνα στη μέση με σκαλιά στις άκρες της. Η θερμοκρασία του νερού είναι 36 βαθμοί κελσίου. Οι τοίχοι της αίθουσας έχουν χρώμα κεραμιδο-ωχρο-κίτρινο και μοιάζουν με μάρμαρο (λες να ήταν μάρμαρο τώρα που το σκέφτομαι; ). Στις τέσσερις γωνιές της αίθουσας είχε 4 μικρότερες τριγωνικές πισίνες με θερμοκρασίες από 28 έως 42. Επίσης, υπήρχαν 2 χώροι με σάουνες με θερμοκρασίες από 40 έως 75 βαθμούς. Τα εισιτήρια είναι ημερήσια, οπότε μπορεί κανείς με τις ώρες να περιφέρεται στις εγκαταστάσεις. Συνολικά φάγαμε κανα 2ωρο εδώ. Φεύγουμε από τα λουτρά και πάμε σε ένα decathlon που είχαμε σταμπάρει την προηγούμενη μέρα καθώς πηγαίναμε στο νησάκι Μαργαρίτα. Κάναμε κάποια χρήσιμα ψώνια και μετά επιστρέψαμε σπίτι να τα αφήσουμε και να ανασυνταχθούμε.

Η μέρα έκλεισε με φαγητό στην Ιουδαϊκή συνοικία (έχει και μια συναγωγή εκεί). Γενικά, η Βουδαπέστη είναι οικονομική. Με 7 ευρώ χορταίνεις φαΐ. Κλασικό πιάτο η σούπα Goulash που είναι κοκκινιστό με σάλτσα κόκκινη αλλά σε στυλ σούπας το τρώνε εδώ.  Έχοντας περισσότερο χρόνο και άνεση μπορέσαμε και τριγυρίσαμε καλύτερα την περιοχή αυτή με τις ruin pubs. Βρήκαμε για τη συνέχεια μια τοπική μπυραρία, ονόματι First, όπου και αράξαμε. Φεύγοντας ψωνίσαμε το τοπικό γλύκισμα kurtoskalacs για να μην μείνουμε με την απορία. Γευστικό αλλά πολύ ζαχαρωτό για να το φάει ένα άτομο! Αυτό ήταν το τελευταίο μας βράδυ στην Βουδαπέστη.

Ημέρα πέμπτη

Φύγαμε για το αεροδρόμιο με το λεωφορείο των 8 το πρωί. Το βράδυ είχε χιονίσει και το τοπίο από θλιβερό γκρι έγινε λευκό φωτεινό! Πολύ όμορφη έκπληξη και ιδιαίτερος αποχαιρετισμός :) Ομολογώ, όμως, πως της πάει ο καλός καιρός αυτής της πόλης. Έχει όμορφες γωνιές να θαυμάσει και να καμαρώσει κανείς.
Αυτό που έχω να πω ως συμβουλή σε αυτούς που θα πάνε είναι να κάνουν κάθε μέρα μπάνιο στα λουτρά. Κάθε μέρα και σε άλλο. Αξίζει η εμπειρία και είναι πολύ αναζωογονητικό! Στις συγκοινωνίες να έχετε πάντα εισιτήριο επικυρωμένο διότι οι έλεγχοι είναι τακτικοί και αυστηροί!