Τσεχία - Σλοβακία 2019

Φωτογραφίες από το ταξίδι

Το τηλεφώνημα από την Δέσποινα αναπάντεχο. Ο δε λόγος, ακόμα πιο αναπάντεχος!
-    Έχω μια εβδομάδα άδεια από τον Μίλτο για το καλοκαίρι. Τι λες; Πάμε κάπου;
Αρνητικές απαντήσεις σε τέτοια θέματα δεν υπάρχουν από μένα και χωρίς δεύτερη σκέψη συνηγόρησα. Έμενε να βρεθεί προορισμός. Ευχάριστη διαδικασία με ατελείωτο σερφάρισμα σε χάρτες, αεροπορικές, διηγήσεις ταξιδιωτών κ.α.
Η Δέσποινα είναι από αυτούς τους ανθρώπους που αν και δεν έχουμε συχνή επικοινωνία, είναι πάντα παρούσα. Έχουμε κάνει επικά ταξίδια στο παρελθόν (βαλκανιζατέρ for ever!) που μας έχουν αφήσει σημάδια. Αποροφημένη το τελευταίο διάστημα στο μεγάλωμα της οικογένειας της, θα ξεχωρίσει, θα εκτιμήσει και θα διαισθανθεί την αγάπη των φίλων (υδροχόος γαρ!). Το ταξίδι αυτό ήταν σπουδαίο γεγονός για την ίδια. Μετά από πολύ καιρό θα αφιέρωνε με τον καλύτερο τρόπο (!) λίγο χρόνο για τον εαυτό της και χάρηκα ιδιαιτέρως που ήθελε και εμένα σε αυτήν την μεγάλη στιγμή. Για μένα, από την άλλη, ήταν από τις λίγες φορές που με ξεσηκώνει κάποιος άλλος για ταξίδι. Συνήθως, εγώ είμαι το ξεσηκωτικό στοιχείο και ομολογώ πως απόλαυσα την διαδικασία της πρότασης. Κλείνω την μικρή εισαγωγή με τα ταιριαστά για την περίσταση λόγια των Pretty Maids: Little Drops of Heaven!

Αποφασίσαμε να πάμε Σλοβακία και Τσεχία.

Ημέρα πρώτη
Ραντεβού Καστοριάς και Έδεσσας στο σπίτι της μαμάς της Δέσποινας στην Θεσσαλονίκη το απόγευμα. Μετά από μια καλή αναπλήρωση υγρών με καρπούζι, αναχωρούμε για το αεροδρόμιο. Περιττό να πω πως πλέον οι priority ταξιδιώτες της ryanair είναι περισσότεροι από τους non priority λόγω των νέων πολιτικών αποσκευών. Το προσπερνάμε γρήγορα και πάμε παρακάτω. Χωρίς πολλά πολλά, φτάνουμε στις 9 το βράδυ στην Μπρατισλάβα. Ίσως το μόνο αεροδρόμιο πρωτεύουσας που έχει λεωφορειακή σύνδεση με πρωτεύουσα άλλης χώρας. Όπως έβλεπες λεωφορεία για Μπρατισλάβα, έβλεπες και για Βιέννη. Τόσο απλά! Εμείς πήραμε το λεωφορείο για Μπρατισλάβα (0.90€, πιο φθηνά κι από Θεσσαλονίκη!) και κατεβήκαμε στο τέρμα που ήταν ο σταθμός των τρένων. Εκεί κοντά είχαμε κλείσει ένα χόστελ για να θυμηθούμε τα ξέγνοιστα νεανικά μας χρόνια όπου δεν μας ένοιαζε ΤΙΠΟΤΑ! Αφού πετάξαμε τα πράγματα μας, κατεβήκαμε στο κέντρο (15 λεπτά με τα πόδια) για μια γρήγορη ανιχνευτική. Την Μπρατισλάβα θα την βλέπαμε ξανά μετά από τέσσερις μέρες.

Ημέρα δεύτερη
Παίρνουμε το ωραιότατο πρωινό μας στο χόστελ και φεύγουμε για τον σταθμό τρένων. Λεπτομερειακοί και ακριβείς πίνακες μας οδηγούν στην αποβάθρα του τρένου μας. Σε τέσσερις ώρες είμαστε Πράγα (το εισιτήριο 40€ πήγαινε-έλα). Εντύπωση μου έκανε στο τρένο οι φορτιστές usb κάτω από το τραπεζάκι που ήταν μπροστά από τις θέσεις μας καθώς και οι πρίζες 220V. Οι θέσεις ήταν αντικρυστές ανά τετράδα. Το προσπερνάμε κι αυτό. Είμαστε Πράγα στις 2 το μεσημέρι. Ήλιος, ζέστη και εμείς τραβάμε να βρούμε το διαμέρισμά μας. Το βρίσκουμε, κάνουμε check-in και πέφτουμε νεκρές στα κρεβάτια μας. Αφού συνήλθαμε κάπως, βγαίνουμε να πάρουμε μια καλή γεύση της πόλης. Κατευθυνθήκαμε προς την παλιά συνοικία, περάσαμε από την κατάμεστη πλατεία όπου μεταξύ άλλων βρίσκεται το περίφημο αστρονομικό ρολόι της Πράγας το οποίο κατασκευάστηκε το 1410. Αποτελεί το τρίτο παλαιότερο παγκοσμίως και, στις μέρες μας, το μοναδικό σε λειτουργία! Εντυπωσιακό ομολογουμένως. Κάθε ώρα ακριβώς χτυπά και κάνει κάτι κόλπα. Λίγα λεπτά πριν τις «ακριβώς» γεμίζει με άπειρο κόσμο το σημείο. Φύγαμε στα γρήγορα πριν πάθουμε συγκοπή από τον κόσμο. Περιπλανώμενες στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια βρεθήκαμε στην περιβόητη γέφυρα του Καρόλου IV. Δεν την διαβήκαμε καθότι είχαμε τον ήλιο κόντρα! Επιλέξαμε να περπατήσουμε παραποτάμια έχοντας δεξιά μας το ποτάμι. Φτάνοντας στην πρώτη γέφυρα, βλέπουμε στα αριστερά μας το εντυπωσιακό κτίριο του Εθνικού Θεάτρου. Φτάνοντας στην δεύτερη γέφυρα, βλέπουμε στα αριστερά μας το Dancing House ή αλλιώς το κτίριο που χορεύει το οποίο είναι αρχιτεκτονικά εμπνευσμένο από το Ρότερνταμ! Διασχίζοντας την γέφυρα βρεθήκαμε στην άλλη πλευρά του Μολδάβα ποταμού και πήραμε το δρόμο για πίσω όπου βγήκαμε ξανά στην γέφυρα του Καρόλου που αυτή τη φορά, έχοντας πέσει ο ήλιος αρκετά, την διασχίσαμε. Η γέφυρα αυτή είναι πλακόστρωτη και δεν περνάν αυτοκίνητα. Προσφέρει μαγευτική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις, υπάρχουν street artists και κάποια αγάλματα – μνημεία δεξιά κι αριστερά στις άκρες της. Επιστρέφουμε ξανά προς παλιά συνοικία και… τι καλύτερο από μια τσέχικη μπύρα! Fat Cat η επιλογή της μπυραρίας και δεν το μετανιώσαμε καθόλου.

Ημέρα τρίτη
Για αυτήν την ημέρα είχαμε κανονίσει να ακολουθήσουμε ένα free walking tour στην παλιά πόλη, αλλά έβρεχε και το ακυρώσαμε. Επόμενος εφικτός στόχος το decathlon στο εμπορικό κέντρο Cerny most (είναι στο ανατολικό τέρμα της κίτρινης γραμμής του μετρό B). Η Πράγα έχει τέσσερα decathlon και το μεγαλύτερο είναι στο Cerny most. Ώρα, λοιπόν, για ψώνια. Αφού έγιναν τα ορειβατικά ψώνια της χρονιάς –και όχι μόνο-, τριγυρίσαμε  στο υπόλοιπο εμπορικό κέντρο και κατευθυνθήκαμε προς τα έξω. Ο καιρός ευτυχώς είχε ανοίξει. Επιστρέφουμε στο κέντρο και μαζί με ‘μας και η κακοκαιρία η οποία δεν είχε φύγει καθόλου από το κέντρο από το πρωί. Γυρνάμε σπίτι, αράζουμε λίγο και παίρνουμε το ρίσκο να βγούμε ελπίζοντας να φτιάξει ο καιρός. Και όντως έφτιαξε. Σε μια πλατεία μόλις είχε ξεκινήσει ένα μουσικό φεστιβάλ όπου συμμετείχαν διάφορες χώρες. Είπαμε να καθίσουμε να παρακολουθήσουμε λίγο και τελικά μας άρεσε και το παρακολουθήσαμε σχεδόν όλο. Ευχάριστη και απρόσμενη έκπληξη ένα χορευτικό γκρουπ από Θεσσαλονίκη! Κάνοντας ένα μπρέικ για ένα τούρκικο κεμπάπ σε έναν παρακείμενο δρόμο, χάσαμε το ινδονησιακό γκρουπ για το οποίο ήμασταν πολύ περίεργες…   

Ημέρα τέταρτη
Κάρλοβυ Βάρυ λέει το πρόγραμμά μας για την τέταρτη μέρα του ταξιδιού. Ταξιδέψαμε με λεωφορείο της RegioJet και ένα σοκ πολιτισμού το πάθαμε! Η κάθε θέση είχε μπροστά της οθόνη αφής με διάφορες εφαρμογές ψυχαγωγίας. Μουσική, ταινίες, ίντερνετ, χάρτες-gps κ.α. Επίσης, σε κάθε θέση κάτω από το παράθυρο είχε πρίζα 220V.  Μας μοίρασαν καφέδες και ροφήματα καθώς και ακουστικά για να τα χρησιμοποιήσουμε στις οθόνες. Επίσης, υπήρχαν περιοδικά και εφημερίδες για τους πιο κλασικούς ταξιδιώτες. Και όλα αυτά για μια διαδρομή των 2,5 ωρών περίπου. Κόστος: 13€ πήγαινε-έλα. Τα λεωφορεία αυτά κάνουν και μεγαλύτερα δρομολόγια σε διάφορες άλλες ευρωπαϊκές πόλεις και πρωτεύουσες. Επίσης, η RegioJet έχει και τρένα.

Το Κάρλοβυ Βάρυ ή αλλιώς τα λουτρά του Καρόλου, είναι μια λουτρόπολη. Ιδιαίτερα γραφική με ένα ποτάμι να τη χωρίζει στα δύο και δεξιά – αριστερά πεζόδρομοι με κτίρια φροντισμένα, ανοιχτόχρωμα και φωτεινά σε αναγεννησιακό ρυθμό. Πολύ γλυκιά πόλη.  Έδώ, υπάρχουν θερμές ιαματικές πηγές προσβάσιμες στο κοινό για ποσιθεραπεία. Πολλοί τριγυρνάνε με το ποτηράκι τους που το γεμίζουν από κάτι βρυσούλες και το πίνουν. Το νερό αυτό μπορεί να φτάσει τους 64οC, ενώ τα ποτηράκια (που μοιάζουν με πλακέ κανατάκι) είναι κλασικό σουβενίρ των μαγαζιών μαζί με τα ξακουστά κρύσταλλα βοημίας. Στην άκρη της πόλης υπάρχει ένα οδοντωτό τρενάκι που σε ανεβάζει σε έναν άξιο επίσκεψης λόφο με υπέροχη θέα. Εκεί πάνω λειτουργεί εστιατόριο, παιδική χαρά και ένας αφρόντιστος υποτυπώδης ζωολογικός κήπος με οικόσιτα.    

Στο Κάρλοβυ Βάρυ η τέχνη της χαλάρωσης, του μασάζ, της ευεξίας και της θεραπείας έχει αναχθεί στο κύριο προϊόν που προσφέρει η πόλη στους τουρίστες. Εδώ, οι περισσότεροι έρχονται για μέρες ή βδομάδες και αφού περάσουν από ιατρική εξέταση τους προτείνεται ένα σετ θεραπειών για να βελτιώσουν την υγεία τους. Σχεδόν όλα τα ξενοδοχεία προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες, ενώ παράλληλα είναι εξοπλισμένα με πισίνες και άλλους σχετικούς χώρους. Ένα από αυτά (castle spa) προσφέρει ολιγόωρες υπηρεσίες για ημερήσιους επισκέπτες. Εννοείται πως άδραξα την ευκαιρία για ένα χαλαρωτικό τρίωρο. Μπήκα σε μια ζεστή πισίνα και στη συνέχεια απόλαυσα ένα «ολόσωμο» μασάζ! Το μασάζ μου είχε μείνει απωθημένο από πέρσι από την Βουδαπέστη. Ε, τώρα το έκανα! (Ακούς Μαρία; ).    

Ημέρα πέμπτη
Τελευταία μέρα στην Πράγα και σκοπός μας είναι να δούμε ό,τι δεν είδαμε. Πρώτος πρωινός στόχος το free walking tour στην παλιά πόλη που ακυρώσαμε την ημέρα που έβρεχε. Αυτή την ημέρα όχι μόνο δεν έβρεχε, αλλά ο ήλιος ήταν αδυσώπητος. Αυτά τα tour μου αρέσουν διότι σου μιλάνε ντόπιοι, μαθαίνεις ιστορίες και παίρνεις πολύ καλές πληροφορίες για την πόλη. Τα περισσότερα τα είχαμε ήδη δει, αλλά στο tour μάθαμε λεπτομέρειες και κάποια πράγματα που περάσαμε στο ντούκου, τώρα τα προσέξαμε καλύτερα. Must της παλιάς πόλης εν συντομία, ο πύργος της πυρίτιδας (powder tower) με το νέο δημαρχείο από δίπλα, η κεντρική πλατεία με το αστρονομικό ρολόι και το παλιό δημαρχείο από δίπλα, την εκκλησία του Αγ. Νικολάου, την γοτθική εκκλησία της Παναγίας Thyn και το μνημείο του Jan Hus. Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει η εβραϊκή συνοικία με διοικητικά κτίρια, συναγωγές και το κοιμητήριο.     
Μετά από την πρωινή περιήγηση στην παλιά πόλη, ακολουθήσαμε το μεσημέρι μια ακόμη περιήγηση με θέμα την γέφυρα του Καρόλου και το κάστρο. Διαβήκαμε την γέφυρα σχολιάζοντας τέσσερα μνημεία της και στη συνέχεια ανηφορίσαμε (κάτω από τον καυτό ήλιο, μην ξεχνιόμαστε) προς το κάστρο. Μπαίνοντας στο κάστρο συναντά κανείς ένα συντριβάνι με αγάλματα από την αρχαιοελληνική μυθολογία ενώ στην συνέχεια αντικρίζει τον μεγαλόπρεπο καθεδρικό ναό της Πράγας. Τα κτίρια τριγύρω στεγάζουν διοικητικές υπηρεσίες του κράτους της Τσεχίας και κάποια μικρά τμήματά τους είναι επισκέψιμα έναντι εισιτηρίου. Εδώ πάνω στον χώρο του κάστρου βρίσκεται και το δρομάκι των αλχημιστών. Αυτό χτίστηκε τον 16ο αιώνα, για να στεγάσει τους φρουρούς του κάστρου, και πήρε το όνομά του από τους χρυσοχόους που έζησαν εκεί τον 17ο αιώνα. Παρόλο που ο δρόμος  ονομάστηκε προσωρινά οδός των αλχημιστών, αυτοί ποτέ δεν  εργάστηκαν, ούτε έζησαν εκεί. Το δρομάκι αποτελείται από μικρά πολύχρωμα σπιτάκια, ζωγραφισμένα με φωτεινά χρώματα.

Μετά από το overdose των ξεναγήσεων, τι καλύτερο από μια μπύρα! Fat Cat, λοιπόν, ξανά στην παλιά πόλη! Φεύγοντας, είπαμε να χαθούμε λίγο στα στενά και τυχαία βγήκαμε στον φαρδύ πεζόδρομο που οδηγεί στο πολύ όμορφο κτίριο του Εθνικού μουσείου και στο άγαλμα του Wenceslas.

Ημέρα έκτη
Αποχαιρετάμε την Πράγα και γυρνάμε με το τρένο πίσω στην Μπρατισλάβα. Στο τρένο γνωρίσαμε άλλους ταξιδιώτες από Αμερική (Βόρεια & Νότια) και Ευρώπη και με πολλές κουβέντες φτάσαμε γρήγορα στον προορισμό μας. Οι άλλοι θα συνέχιζαν για Βουδαπέστη. Φτάσαμε μεσημέρι με τον ήλιο να καίει (τι πρωτότυπο!). Βρήκαμε το διαμέρισμά μας και αράξαμε στη δροσιά του κλιματιστικού ως αργά το απόγευμα. Αυτή τη φορά μέναμε στο κέντρο της παλιάς πόλης οπότε ήμασταν δίπλα σε όλα. Αφού τριγυρίσαμε λιγάκι στα πλακόστρωτα σοκάκια πήγαμε να συναντήσουμε τον Μιχάλη (συμφοιτητή μου από το μεταπτυχιακό) ο οποίος εδώ και 2 χρόνια μένει και εργάζεται στην Μπρατισλάβα. Πήγαμε για φαγητό στο Flag Ship το οποίο παλιά ήταν εκκλησία, ενώ τώρα έχει μετατραπεί σε εστιατόριο με σλοβάκικη κουζίνα. Από τις πολύ καλές επιλογές όπως μας επιβεβαίωσε την επομένη η ντόπια ξεναγός μας. Φεύγοντας κατευθυνθήκαμε προς ένα καράβι – μπαρ πάνω στον Δούναβη όπου φάγαμε πόρτα διότι έκλεινε σε 20 λεπτά. Βρήκαμε να καθίσουμε σε ένα άλλο μαγαζάκι κάτω από το κάστρο όπου και από εδώ σε κάποια φάση μας έδιωξαν γιατί έκλειναν κι αυτοί. Εδώ γνωρίσαμε και κάποιους άλλους Έλληνες ταξιδιώτες (γνωστούς ενός φίλου του Μιχάλη) τους οποίους συναντήσαμε ξανά στο αεροδρόμιο καθώς επιστρέφαμε. Στον δε δρόμο της επιστροφής συναντήσαμε και κάποιους άλλους Έλληνες δημοσιογράφους και φιλάθλους του Ατρόμητου που έπαιζε την επομένη κάπου εκεί κοντά και είχαν έρθει για το ματς.

Ημέρα έβδομη
Το πρωί  είχαμε σχεδιάσει να παρακολουθήσουμε μια περιπατητική ξενάγηση. Τριγυρίσαμε σχεδόν 2,5 ώρες στην παλιά πόλη περνώντας από μπρούτζινα αγάλματα, πλατείες, δημαρχεία, πύλες, πρεσβείες και κλείσαμε με την πολύ όμορφη μπλε εκκλησία η οποία φέρνει λίγο σε Γκαουντί (Ισπανός αρχιτέκτονας). Εκεί κοντά ήταν και το εμπορικό κέντρο Eurovea το οποίο είχε decathlon (ω, μα τι έκπληξις! :p). Ήταν μικρότερο από ότι της Πράγας και οι τιμές του ήταν σχεδόν ίδιες. Σε αυτό το κέντρο καθίσαμε και για φαγητό. Η Δέσποινα συνέχισε την περιοδεία της στα μαγαζιά, ενώ εγώ την έκανα με ελαφρά... προς το σπίτι.

Αργά το απόγευμα ξεμυτίσαμε και πάλι. Αν και γνωρίζαμε πως το κάστρο Devin (βρίσκεται κανά μισάωρο μακριά και έχει ωραία θέα λένε) είναι ανοιχτό ως τις 6 το απόγευμα, εμείς αποφασίσαμε να πάμε μετά τις 8 για να έχει δροσιά, σκοτάδι και να μην βλέπουμε τίποτα... Επιστρέψαμε στο κέντρο έχοντας χάσει σχεδόν 2 ώρες για το τίποτα. Συνεχίσαμε την νυχτερινή περιήγησή μας στο παλάτι που είναι δίπλα στην παλιά πόλη. Είναι σε ύψωμα και προσφέρει φανταστική θέα στην Μπρατισλάβα. Κάτσαμε αρκετά εκεί πάνω απολαμβάνοντας τη θέα και τη δροσιά συνάμα. Κατεβαίνοντας, χτυπήσαμε από μια πίτσα για να αναπληρώσουμε τα χαμένα της ανάβασης και τραβήξαμε κατά το σπίτι.

Ημέρα όγδοη
Τελευταία μέρα του ταξιδιού. Φύγαμε από το σπίτι όσο πιο αργά γινόταν για να γλυτώσουμε από την ανελέητη ζέστη που μάστιζε από το πρωί την πρωτεύουσα. Αφήσαμε τα πράγματά μας στο σταθμό και γυρίσαμε στην πόλη για να ξοδέψουμε τις τελευταίες μας ώρες. Αυτή τη φορά περάσαμε από μια γέφυρα στην απέναντι μεριά του Δούναβη. Γρήγορα βρήκαμε ένα ποταμόπλοιο το οποίο είναι botel,  ζυθοποιία, καφέ και εστιατόριο. Βρήκαμε μια σκιερή πλευρά με τραπέζια και καθίσαμε εκεί. Βλέπαμε απέναντι την πόλη με το παλάτι της ψηλά και ήταν σαν να ταξιδεύαμε. Αν κοιτούσες το ποτάμι ζαλιζόσουν, οπότε κρατούσαμε το βλέμμα μας ψηλά. Αν και τα ποταμόπλοια στις ευρωπαϊκές πόλεις τα θεωρώ άκρως χαζο-τουριστικά, αυτό το συγκεκριμένο  μου άρεσε πολύ. Τον υπόλοιπο χρόνο μέχρι να φύγουμε το απόγευμα για το αεροδρόμιο τον περάσαμε στο Eurovea για δροσιά, φαγητό και… ψώνια. Αχ, αυτό το decathlon! Μαγνήτης σκέτος! Επιστροφή στον σταθμό των τρένων να πάρουμε τα πράγματά μας και να πάρουμε το λεωφορείο (Νο 61) για το αεροδρόμιο. Φτάσαμε στην Θεσσαλονίκη αργά το βράδυ στις 12. Ύπνο στο σπίτι της μαμάς της Δέσποινας και την επομένη επιστροφή στην εξωτική Έδεσσα!    

Έχοντας επισκεφτεί αυτές τις δυο χώρες που μέχρι το 1993 ήταν μια, έχω να παρατηρήσω πως η Πράγα τα σπάει. Μεγαλόπρεπη, επιβλητική, καθηλωτική, αρχοντική, φανταχτερή εντυπωσιάζει τον επισκέπτη σε κάθε του βήμα. Η Μπρατισλάβα από την άλλη είναι πιο μικρή σε έκταση, πιο μαζεμένη, πιο ταπεινή και πιο ανθρώπινη με μηδέν εγκληματικότητα. Είναι μια πόλη πιο καθημερινή στην οποία θα μπορούσα να ζήσω με ευκολία. Μου φάνηκε πολύ προσιτή με όλες τις ανέσεις και ευκολίες που έχει να προσφέρει μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.  

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον αγαπημένο μας Μίλτο που προθυμοποιήθηκε να θυσιαστεί και να κρατήσει την Τζέιν και τους δυο Ταρζάν του σπιτιού τους για μια ολόκληρη εβδομάδα, επιτρέποντας στην μαμά Δέσποινα να περάσει κάποιες μέρες ξεγνοιασιάς μακριά από όλους και από όλα!
Είθε και σε άλλα με υγεία!