Νορβηγία 2011

Φωτογραφίες από το ταξίδι

Όλα ξεκίνησαν από έναν κυριακάτικο απογευματινό καφέ με την Χρύσα και την Χριστίνα. Εκεί, η Χρύσα άρχισε να παραπονιέται πως θα ήθελε να κάνει ένα ταξιδάκι και πως κανείς δεν την ακολουθούσε και πως όλοι της υπόσχονταν και τελικά πουθενά δεν πήγαινε. Επίσης, ανέφερε την ryanair η οποία θα έβαζε σύντομα πτήσεις από Θεσσαλονίκη. Εγώ, πολύ δεν θέλω για να ξεσηκωθώ και όταν γύρισα σπίτι άρχισα να το επεξεργάζομαι πιο σοβαρά. Τσεκάρω και την ιστοσελίδα της ryanair για να επιβεβαιώσω αυτά που έλεγε η Χρύσα και όντως θα ξεκινούσε τις πτήσεις από μέσα Απρίλη και με τιμές πολύ προκλητικές…
Βρήκα φτηνά εισιτήρια για το Όσλο της Νορβηγίας, το πρότεινα στην Χρύσα, συμφώνησε και έτσι ξεκίνησε η προετοιμασία για το ταξίδι μας, για έναν προορισμό ο οποίος ουδέποτε μου είχε περάσει από το μυαλό! Συμφωνήσαμε να μείνουμε μια βδομάδα και εκτός από το Όσλο να επισκεφτούμε και δυο ακόμη πόλεις το Μπέργκεν και το Σταβάνγκερ που είναι δυτικά της χώρας και που βρέχονται από τον Ατλαντικό.
Έτσι και έγινε.

Ημέρα πρώτη 3/5/2011

Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί από την Έδεσσα και στις 12:20 πετάξαμε με το αεροπλάνο για το Όσλο. Σε τρεις ώρες ήμαστε σε ένα δευτερεύον αεροδρόμιο του Όσλο στο Rygge. Αφού παραλάβαμε τις αποσκευές μας βγήκαμε έξω για να πάρουμε το λεωφορείο για την πόλη. Η διαδρομή κρατά μια ώρα και κοστίζει 140 κορόνες. Κατεβήκαμε στον σταθμό των λεωφορείων και από εκεί κατευθυνθήκαμε δίπλα στον σταθμό των τρένων, που στην έξοδο του έχει γραφείο πληροφοριών. Από εκεί προμηθευτήκαμε το Oslo Pass που είναι ένα εισιτήριο για την πόλη το οποίο περιλαμβάνει δωρεάν μετακίνηση με τις αστικές συγκοινωνίες, δωρεάν είσοδο στα μουσεία της πόλης και έκπτωση σε κάποια εστιατόρια και καφετέριες. Το ξενοδοχείο μας βρισκόταν κοντά στον σταθμό και σε περπατίσιμη απόσταση. Αφού ξεφορτώσαμε τα πράματα μας, βγήκαμε να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη. Ακολουθήσαμε τον κεντρικό πεζόδρομο Karl Johans ο οποίος είναι γεμάτος μαγαζιά και περνάει από έναν καθεδρικό ναό, από το κοινοβούλιο, από το Εθνικό Θέατρο, από το Πανεπιστήμιο και καταλήγει στο παλάτι Royal Palace. Περισσότερη εντύπωση από όλα αυτά μου έκανε το κτίριο της Βουλής. Εν συνεχεία, κατευθυνθήκαμε προς το Δημαρχείο που απέναντί του βρίσκεται ένα λιμανάκι, το κέντρο των βραβείων Νόμπελ, ένας παραθαλάσσιος δρομάκος με καφετέριες και από την άλλη πλευρά το κάστρο Akershus Castle. Μετά από αυτήν την μεγάλη βόλτα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και ύπνο.

Ημέρα δεύτερη 4/5/2011

Την ημέρα αυτήν (όπως και την επόμενη) σειρά είχαν τα μουσεία. Πρώτα πρώτα πήραμε ένα καραβάκι από το λιμάνι για να μας περάσει απέναντι στην περιοχή Bygdoy όπου βρίσκονται τα μουσεία: Viking, Fram και Kon-Tiki.

Το κτίριο του μουσείου Viking έχει σχήμα σταυρού και σε κάθε πτέρυγα έχει και από ένα καράβι. Το μουσείο εσωτερικά είναι πολύ λιτό, μα τα εκθέματα του πολύ δυνατά. Πολύ έξυπνη η ιδέα με τα αμβωνάκια - μπαλκονάκια στις γωνίες της κάθε πτέρυγας για να ανεβαίνει ο επισκέπτης και να βλέπει τα καράβια από πάνω εξερευνώντας την εσωτερική πλευρά τους. Πολύ εντυπωσιακό μουσείο, το οποίο με εξέπληξε ευχάριστα παρά τις έντονες αρχικές μου επιφυλάξεις!
  
Το μουσείο Fram παραξενεύει τον επισκέπτη πριν ακόμη μπει μέσα. Βρίσκεται στην άκρη της ακτής Bygdoy που απέναντι απλώνεται το Όσλο, ενώ το κτίριο εξωτερικά έχει σχήμα ισοσκελούς τριγώνου προκειμένου να στεγάσει το θεόρατο πλοίο. Λέγεται πως πρώτα τοποθετήθηκε το πλοίο στον χώρο και εν συνεχεία χτίστηκε το κτίριο. Το μουσείο, λοιπόν, αυτό ως κύριο έκθεμα του έχει το παγοθραυστικό Fram το οποίο αποτελεί το Νορβηγικό σύμβολο των πολικών εξερευνήσεων. Ακριβώς στη μέση βρίσκεται το πλοίο ενώ γύρω γύρω υπάρχουν μπαλκόνια σε τρεις ορόφους όπου εκτίθενται μέσα σε βιτρίνες διάφορα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι εξερευνητές καθώς και φωτογραφίες συνοδευόμενες με κείμενα εξιστορώντας τα χρονικά των εξερευνήσεων. Από το μπαλκόνι του τρίτου ορόφου μπορεί κανείς να περάσει στο κατάστρωμα του πλοίου και από εκεί να κατευθυνθεί μέσα στο εσωτερικό του κατεβαίνοντας από τις στενές και απότομες σκαλίτσες.

Το μουσείο Kon-Tiki είναι απέναντι από το μουσείο Fram και φιλοξενεί δύο σχεδίες οι οποίες διέσχισαν τον Ειρηνικό και Ατλαντικό Ωκεανό καθώς και διάφορα άλλα εκθέματα από τις εξερευνητικές αποστολές του Thor Heyerdahl ενός διάσημου ανήσυχου επιστήμονα και υπέρμαχο του περιβάλλοντος. Το μουσείο εντυπωσιάζει με τα διάφορα εκθέματα του και κυρίως με το σπήλαιο και την έκθεση βυθού που βρίσκεται στο υπόγειο ακριβώς κάτω από το Kon-Τiki δείχνοντας τους πραγματικούς κινδύνους της σχεδίας. Δυνατό σημείο της υποβρύχιας αυτής έκθεσης είναι ο 10μετρος καρχαρίας πραγματικών διαστάσεων!

Φεύγουμε από αυτήν την περιοχή και κατευθυνόμαστε προς το κέντρο της πόλης. Σειρά έχει το κέντρο βραβείων Νόμπελ. Το κύριο σημείο του χώρου αυτού είναι ένα σκοτεινό δωμάτιο που φωτίζεται με επιδαπέδιες σωληνωτές λυχνίες διαφόρων χρωμάτων και που ανάμεσά τους έχουν τοποθετηθεί –επίσης πάνω σε σωληνωτές βάσεις- ψηφιακές κορνίζες με αυτούς που έχουν κερδίσει βραβεία Νόμπελ. Χώρος ιδιαίτερης αισθητικής.

Συνεχίζουμε την περιπλάνηση μας και κατευθυνόμαστε με το μετρό προς ένα προάστιο όπου βρίσκεται το Holmenkollen, μιας πίστας σκι ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής με την κορυφή της να βρίσκεται στον αέρα και να αγγίζει τον ουρανό. Εδώ υπάρχει το παλαιότερο στον κόσμο μουσείο σκι καθώς και ένας εξομοιωτής αλμάτων σκι που προσφέρει μια πολύ δυνατή και ακραία εμπειρία!!!

Το κακό με τα μουσεία στο Όσλο είναι το πολύ μικρό τους ωράριο. Τα περισσότερα λειτουργούν από τις 10 το πρωί ως τις 4 το απόγευμα πλην ελαχίστων που ανοίγουν στις 9 και κλείνουν στις 6 το απόγευμα. Έτσι τρέχαμε να προλάβουμε όλα όσα θέλαμε να επισκεφτούμε. Μετά το Holmenkollen, πήγαμε για φαΐ, για μπάνιο στο ξενοδοχείο και για μια μπυρίτσα σε ένα κεντρικό μαγαζάκι δίπλα από το Hard Rock Café.

Ημέρα τρίτη 5/5/2011

Το πρωινό αυτής της ημέρας πήγα να επισκεφτώ το μουσείο Τεχνολογίας, ενώ η Χρύσα θα επισκεπτόταν κάποια άλλα που την ενδιέφεραν περισσότερο. Το μουσείο Τεχνολογίας βρίσκεται σε μια άκρη της πόλης και πήγα με ένα τρόλεϋ ως εκεί. Το μουσείο αυτό έχει διάφορες πτέρυγες με διάφορα θέματα όπως ιατρική, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες και βιομηχανία. Μεταξύ άλλων μπορεί να δει κανείς «μουσικές μηχανές» (πχ λατέρνα) και κονσόλες, εικόνες από τον μικρόκοσμο, ατμομηχανές, μηχανές χαρτιού, αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, αεροπλάνα, ελικόπτερα, τρένα, υπολογιστικές μηχανές, μηχανές μετατροπής ενέργειας και ένα σωρό άλλα. Πολλές από τις κατασκευές αυτές έχουν κουμπιά και λειτουργούν και έτσι κατανοεί ο επισκέπτης καλύτερα τις αρχές λειτουργίας αυτών των πολύπλοκων καθημερινών μηχανημάτων. Το μουσείο αυτό ήταν γεμάτο από μικρούς ξανθούς μπόμπιρες που είχαν έρθει με τους δασκάλους τους. Ήταν σαν παιδική χαρά για αυτά με τα τόσα πειράματα που μπορούσαν να κάνουν εκεί μέσα.

Στις 12 το μεσημέρι συναντηθήκαμε με τη Χρύσα μπροστά από το Δημαρχείο και κατευθυνθήκαμε προς το κάστρο Akershus. Το κάστρο αυτό βρίσκεται στην άκρη του λιμανιού, έχει ωραία θέα καθότι βρίσκεται σε ύψωμα, περιβάλλεται από όμορφα πράσινα πάρκα και το εσωτερικό του κτιρίου του είναι επισκέψιμο. Κάποιοι από τους χώρους του είναι σε λειτουργία ακόμη και σήμερα (τραπεζαρίες, θεατρικές σκηνές).

Μετά το κάστρο, επισκεφτήκαμε το Oslo City Museum που είχε παλιές εικόνες από την πόλη, διάφορα αντικείμενα της καθημερινότητας τους και παλιές φορεσιές. Ακριβώς δίπλα από το μουσείο αυτό βρίσκεται το πάρκο του Vigeland. Το πάρκο αυτό είναι πολύ μεγάλο και αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι τα γλυπτά του Vigeland τα οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν με τα αρχαιοελληνικά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε. Εδώ συναντήσαμε πάρα πολύ κόσμο να τρέχει, να κάνει ποδήλατο, παιδάκια να παίζουν, να κάνουν πικ-νικ στα χόρτα. Το μέρος αυτό μας άρεσε πάρα πολύ και φάγαμε κανα δίωρο εξερευνώντας την κάθε του γωνιά.

Η τελευταία μας επίσκεψη για αυτήν την ημέρα ήταν στην Όπερα. Το κτίριο αυτό είναι πάνω στην άκρη της θάλασσας, έχει εντυπωσιακό σχήμα σαν να βγαίνει μέσα από τη θάλασσα και μπορεί κανείς να ανέβει στην οροφή του! Άξιο επίσκεψης για μια βόλτα και όχι για κάτι παραπάνω εκτός και αν θέλει κανείς να παρακολουθήσει κάτι.

Ημέρα τέταρτη 6/5/2011

Αφήνουμε το Όσλο σήμερα και παίρνουμε το τρένο για το Μπέργκεν. Όταν έψαχνα πληροφορίες για τη Νορβηγία διάβασα πως αν θέλει κανείς να μεταβεί στο Μπέργκεν από το Όσλο να πάει με τρένο. Έτσι λοιπόν κάναμε και εμείς. Η διαδρομή ήταν απολαυστικότατη ανάμεσα σε φιόρδ, λίμνες, ατελείωτες καταπράσινες εκτάσεις, κατάπυκνα δάση, χιονισμένα βουνά. Ονειρική διαδρομή! Ξαφνιαστήκαμε όταν κάπου στα μισά αντικρίσαμε χιόνι! Περάσαμε από τους ορεινούς σταθμούς Gol, Geilo, Myrdal και Voss στους οποίους διάφοροι συνεπιβάτες μας κατέβαιναν με τα σκι τους. Στο Μπέργκεν φτάσαμε μετά από συνολικά 7,5 ώρες. Το ξενοδοχείο μας και πάλι ήταν κοντά στο σταθμό και δε χρειάστηκε να περπατήσουμε πολύ. Αφήσαμε τα πράγματα μας και βγήκαμε έξω για να δούμε την πόλη. Ξοδέψαμε αρκετό χρόνο στο κέντρο πληροφοριών και ανακαλύψαμε πως τα πάντα ήταν πανάκριβα σε αυτήν την πόλη. Το Μπέργκεν είναι το εναρκτήριο σημείο για να εξερευνήσει κανείς τα νορβηγικά φιόρδ. Ξεκινάνε κρουαζιέρες προς διάφορες κατευθύνσεις καθώς και διάφορες εκδρομές στα ορεινά με διάφορες δραστηριότητες όπως περπάτημα, ποδήλατο, ιππασία, ράφτινγκ και άλλα. Η πόλη αυτή βρίσκεται ανάμεσα σε επτά βουνά και το ορεινό στοιχείο είναι έντονο. Καθίσαμε σε ένα εστιατόριο κοντά στο λιμάνι για φαγητό και μέχρι να τελειώσουμε το φαγητό μας, άρχισε να βρέχει. Η πόλη αυτή έχει το υψηλότερο ποσοστό βροχόπτωσης στην Ευρώπη και λέγεται πως βρέχει 250 μέρες το χρόνο. Ε, δε γινόταν να χαλάσει η παράδοση! Ευτυχώς που άκουσα τον Θοδωρή και πήρα μαζί μου ομπρέλα. Μετά το φαγητό κάναμε μια βροχερή βόλτα και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.

Ημέρα πέμπτη 7/5/2011

Όλη την ημέρα την αφιερώσαμε στην πόλη. Περπατήσαμε αρκετά και είδαμε πολλές μεριές της. Επισκεφτήκαμε το κάστρο, τριγυρίσαμε στην περιοχή Bryggen με τα παλιά ξύλινα σπίτια που είναι και το σήμα κατατεθέν της πόλης, πήγαμε στο ενυδρείο στο οποίο όμως δεν μπήκαμε αν και πρέπει να ήταν άξιο επίσκεψης από όσο διαβάσαμε, περάσαμε από όμορφα πάρκα, είδαμε μια φτιαχτή μεγάλη λίμνη με ένα συντριβάνι στο κέντρο της και καταλήξαμε στην ψαραγορά για φαγητό. Στη συνέχεια πήραμε ένα οδοντωτό τρενάκι που μας ανέβασε σε ένα ύψωμα και είχαμε πανοραμική θέα της πόλης. Εδώ πάνω ήταν πάρα πολύ όμορφα. Στην άκρη αυτού του μέρους είχε χώρο διαμορφωμένο με σκαλοπάτια και μπαλκόνι για να αγναντεύει ο κόσμος, ενώ πίσω είχε δάσος με καταπληκτικά μονοπάτια. Υπάρχει και μονοπάτι που κατεβαίνει στην πόλη το οποίο λόγω έλλειψης χρόνου δεν ακολουθήσαμε. Κατεβήκαμε πίσω στην πόλη με το τρενάκι, πήγαμε στο ξενοδοχείο να πάρουμε τα πράματα μας και πήγαμε στη στάση του λεωφορείου που θα μας πήγαινε στο αεροδρόμιο. Απόψε, θα πετούσαμε για το Σταβάνγκερ. Η διαδρομή ήταν όλη κατά μήκος της δυτικής Νορβηγίας και πετούσαμε πάνω από αμέτρητα νησάκια και φιόρδ. Δυστυχώς καθόμουν στο παράθυρο από τη μεριά του ήλιου και δεν μπόρεσα να βγάλω καλές φωτογραφίες. Είδα όμως ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα :)
Στο Σταβάνγκερ φτάσαμε βράδυ πια μετά από μισή περίπου ώρα πτήσης. Πήραμε λεωφορείο για την πόλη και πήγαμε καρφί στο ξενοδοχείο μας για ύπνο. Οι δρόμοι ήταν κατάμεστοι από κόσμο και υπήρχε κόσμος που γλένταγε και ξενυχτούσε. Μας θύμισε Ελλάδα. Εμείς όμως δεν είχαμε ώρα για ξενύχτια αυτό το βράδυ και έπρεπε να κοιμηθούμε το συντομότερο δυνατό. Η επόμενη μέρα θα ήταν πολύ σημαντική για μένα. Θα ανεβαίναμε στο Preikestolen, σε εκείνον τον βράχο που έχει χιλιο-κυκλοφορήσει με email και  που στέκεται σαν άμβωνας πάνω από το Lysefjord.

Ημέρα έκτη 8/5/2011

Σε αυτόν τον βράχο ανεβαίνει κανείς από μονοπάτι του οποίου η αρχή προσεγγίζεται με καράβι από το Σταβάνγκερ και στη συνέχεια με λεωφορείο. Αποφασίσαμε να πάρουμε το πρώτο καράβι για να μη χάνουμε χρόνο. Σηκωθήκαμε στις 6 το πρωί, πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και κινήσαμε για το λιμάνι για να πάρουμε το καράβι για το Tau. Σε 40 λεπτά φτάσαμε στο Tau, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και σε περίπου 20 λεπτά κατεβήκαμε στο πάρκινγκ του Preikestolen. Από εκεί ξεκινήσαμε την ανάβαση μας στον βράχο. Το μονοπάτι ήταν πολύ προσεγμένο, ευδιάκριτο και με καλή σήμανση. Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής είναι δασωμένο και αφού περάσουμε από κάτι λίμνες το τοπίο γίνεται βραχώδες και ξερακιανό. Ακολουθεί ένα πέρασμα πλάι σε κάθετο σχεδόν βράχο που έχουν κάνει ξύλινο μπαλκόνι για να περνάει με ασφάλεια ο κόσμος και συνεχίζουμε για τα τελευταία μέτρα σε πιο στενό μονοπάτι που στα δεξιά μας έχουμε βράχια ενώ στα αριστερά μας είναι γκρεμός που από κάτω του είναι το Lysefjord. Εδώ φυσάει πάρα πολύ και αυτό μας δυσκολεύει στις κινήσεις μας. Με πολλή προσοχή και με σφιγμένη την καρδιά φτάνουμε! Φτάνουμε και πατάμε πάνω στο Preikestolen το οποίο είναι ένα πλατώ με διαστάσεις 25x25 μέτρα που εξέχει εντυπωσιακά από τον υπόλοιπο βράχινο όγκο και που χάσκει ολόρθο και κατακόρυφο 604 μέτρα πάνω από το φιόρδ. Είχα πολύ μεράκι να φτάσω εδώ πάνω και ήμουν πολύ ικανοποιημένη που αξιώθηκα να φτάσω. Δεν είναι δύσκολο να έρθει κανείς ως εδώ, ο πολύ δυνατός αέρας όμως με φόβιζε και με τρόμαζε. Ακόμη και τώρα δεν ξέρω τι ακριβώς ένιωθα και ποιό συναίσθημα υπερίσχυε. Όλα μέσα μου ήταν μπερδεμένα, ανάμεικτα και τόσο τεντωμένα που οι «άκρες» των συναισθημάτων μου είχαν αρχίσει να ξεφτάνε έτσι όπως είναι ξεφτισμένες οι ίνες μιας ανεμοδαρμένης σημαίας. Δεν ξέρω αν ένιωθα χαρά, ικανοποίηση, ευχαρίστηση, πληρότητα, φόβο, τρόμο, κίνδυνο… Ίσως όλα αυτά, ίσως και τίποτε από αυτά… Το περίμενα αλλιώς. Να είναι μια γαλήνια ημέρα και να μπορέσουμε να απολαύσουμε τη θέα με την ησυχία μας χωρίς να έχουμε το νου μας στον αέρα μη μας γκρεμίσει κάτω. Να αράξουμε πάνω στον βράχο, να χαλαρώσουμε και να αδειάσουμε το μυαλό μας για λίγη ώρα.
Αφού βγάλαμε τις αναμνηστικές φωτογραφίες πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Σε δυο ώρες ήμαστε κάτω στο πάρκινγκ και αργά το μεσημεράκι μας βρίσκει πίσω στο Σταβάνγκερ να ψάχνουμε να βρούμε φαγητό. Ακολουθεί τρικούβερτος ύπνος και το βραδάκι βγαίνουμε για μια βολτίτσα. Τριγυρνάμε στην παλιά πόλη μπροστά από ένα άλλο λιμάνι και καταλήγουμε για μπύρες σε ένα όμορφο ροκάδικο που είχε και ζωντανή μουσική. Μας άρεσε πολύ εκεί μέσα και φύγαμε από τους τελευταίους.

Ημέρα έβδομη 9/5/2011

Αυτό το πρωινό ευχαριστηθήκαμε ύπνο και θα ευχαριστιόμασταν ακόμη περισσότερο αν δεν έκλεινε στις 10 το εστιατόριο με το πρωινό στο ξενοδοχείο. Βγήκαμε στην πόλη για μια τελευταία εξερεύνηση πριν πάρουμε το μεσημέρι το τρένο για το Όσλο. Η πόλη αυτή δεν μου άρεσε και τόσο. Μου φάνηκε υπερβολικά τακτοποιημένη και χωρίς κανένα χαρακτήρα. Ενδιαφέρον θα είχε να επισκεπτόμασταν το μουσείο πετρελαίου που το ανακαλύψαμε την τελευταία στιγμή. Στις 2 το μεσημέρι πήραμε το τρένο για το Όσλο. Η διαδρομή επίσης φανταστική ανάμεσα σε φιόρδ, λίμνες, δάση, πρασινάδες αλλά όχι τόσο όσο η προηγούμενη Όσλο-Μπέργκεν!!! Μας πήρε 8 ώρες για να φτάσουμε στο Όσλο. Από το Όσλο πήραμε άλλο τρένο για να πάμε στο αεροδρόμιο στο Rygge και να περάσουμε τις πρώτες πρωινές ώρες της δεκάτης του Μάη εκεί. Στις 6:40 το πρωί ρίξαμε μια τελευταία ματιά από το παράθυρο του αεροπλάνου και χαιρετήσαμε την χώρα αυτή κάνοντας μια ευχή:

Εύχομαι σε όλους τους φίλους μου τους μηχανόβιους, με όλη μου τη δύναμη και μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, να βρεθούνε κάποτε σε αυτήν την χώρα, να τη διασχίσουν και να φτάσουν στο Βόρειο Ακρωτήρι της… με τη μηχανή τους και ξεκινώντας από το σπίτι τους :) Και άμα έχετε χώρο πάρτε με και εμένα μαζί! Θα βάλω όλη τη βενζίνη!