Διήμερο σε Οχρίδα & Πέλιστερ

Φωτογραφίες από το ταξίδι

Η απόφαση πάρθηκε πάνω στην κορυφή του Καϊμάκτσαλαν μια όμορφη και ηλιόλουστη Κυριακή καθώς κοιτούσαμε τις γύρω κορυφές.
- Πάμε Πέλιστερ;
- Πάμε. Πότε;
- Σε δυο βδομάδες; 20-21 Οκτώβρη; Θα κάνουμε και τουρ στην Οχρίδα!
- Ναι! Αλλά με πούλμαν για να μην οδηγήσουμε.
- Σύμφωνοι!
- Θα μαζευτούμε;
- Θα μαζευτούμε!
Και έτσι ξεκίνησαν οι προετοιμασίες. Το ίδιο βράδυ κλείστηκε το ξενοδοχείο (Μόλικα Χοτέλ στο χ/κ του Πέλιστερ) και την επόμενη μέρα το πούλμαν. Δευτέρα μαζεύαμε ήδη συμμετοχές. Φτάσαμε τις 27!

Σάββατο 20/10/2018
Η αναχώρηση από την Έδεσσα έγινε στις 8:20 το πρωί. Πρώτος σταθμός τα σύνορα της Νίκης στην Φλώρινα και αμέσως επόμενος το Εθνικό Πάρκο του Οσίου Ναούμ στη νότια άκρη της λίμνης Οχρίδας. Το αρχικό πλάνο (χωρίς τον ξενοδόχο) ήταν να πάμε από έναν ορεινό δρόμο αμέσως μετά τα Μπίτολα που φεύγει αριστερά προς Ρέζεν, Οτέσεβο κλπ ο οποίος έχει πολύ όμορφη θέα προς Πρέσπες και Οχρίδα ταυτόχρονα. Πούλμαν, όμως, δεν περνάει από εκεί και έτσι ανηφορίσαμε ως την πόλη της Οχρίδας και από εκεί κατηφορίσαμε 30 όμορφα,  παραλίμνια χιλιόμετρα ως το Εθνικό Πάρκο. Αφιερώσαμε 1,5 ώρα στο πάρκο που αποδείχθηκε τελικά λίγο. Το πάρκο είναι υπέροχο και πολύ φροντισμένο. Η είσοδος γίνεται μέσω μιας μονότοξης πέτρινης πύλης και αμέσως το τοπίο αλλάζει. Φαρδύ πλακόστρωτο στη μέση, δεξιά μικρότερα διαδρομάκια ανάμεσα σε γκαζόν που καταλήγουν στην λίμνη.  Αριστερά ξύλινα πωλητήρια με είδη λαϊκής τέχνης. Στο τέρμα του πλακόστρωτου βρίσκεται το μοναστήρι του Οσίου Ναούμ μέσα στο οποίο βρίσκεται ο τάφος του. Ο περίβολος του εκπληκτικός με λιμνούλες, καταρρακτάκια κ.α. Ακριβώς πριν το μοναστήρι στα αριστερά βρίσκονται οι πηγές της λίμνης και υπάρχουν καραβάκια που κάνουν βόλτα για 25 λεπτά προς 3 ευρώ το άτομο. Υπάρχουν εστιατόρια, καφέ και πολλά παγώνια!

Φεύγοντας από τον Όσιο Ναούμ, επισκεφτήκαμε την πόλη της Οχρίδας. Χρόνος για γύρες 3 ώρες γεμάτες και χορταστικές. Το πρόγραμμα ήταν ελεύθερο και μου δόθηκε η ευκαιρία να εξερευνήσω κάποια σημεία της βυζαντινής αυτής πόλης που είχα σταμπάρει από το διαδίκτυο αλλά και συμβουλές άλλων. Με αφετηρία το λιμάνι και παρέα την μητέρα μου, την Αμαλία και την κα Νίκη κατευθυνθήκαμε αρχικά μέσω της παλιάς πόλης ως την εκκλησία της Αγίας Σοφίας και εν συνεχεία παραλίμνια ως την παραλία Κάνεο. Εκεί στην άκρη υπάρχει ένα εκκλησάκι του Αγ. Ιωάννη το οποίο έχει φανταστική θέα. Από εκεί συνέχισα μόνη μου προς τα επάνω στον λόφο ο οποίος περνά από την περιοχή Πλάοσνικ η οποία βρίσκεται υπό ανακατασκευή. Η περιοχή αυτή βρίσκεται κάτω από το κάστρο του Σαμουήλ και είναι αρχαιολογικός και ιερός χώρος. Εδώ βρίσκεται και η εκκλησία του Αγ. Κλήμη. Συνεχίζοντας το ανηφορικό μονοπάτι μέσα στο δάσος φτάνουμε μπροστά στο κάστρο. Η είσοδος είναι 60 δηνάρια (δεν δέχονται ευρώ). Ακριβώς δίπλα στην είσοδο υπάρχουν τρεις απότομες, πέτρινες σκάλες οι οποίες ανεβάζουν πάνω στα τείχη στα οποία μπορεί κανείς να περπατήσει θαυμάζοντας την θέα από ψηλά. Η πόλη πλάι στη λίμνη μοιάζει με νησί. Όποιος επισκεφτεί την Οχρίδα, το κάστρο είναι must! Κατηφορίζοντας από την άλλη μεριά τώρα συναντάμε την άνω πύλη την οποία αφήνουμε αριστερά μας χωρίς να τη διαβούμε. Ευθεία μπροστά μας είναι ο ναός της Παναγίας Περιβλέπτου. Μέσα στον χώρο αυτόν βρίσκεται και η αρχιεπισκοπή τους. Η εκκλησία είναι ενδιαφέρουσα γεμάτη αγιογραφίες στο εσωτερικό της. Επίσης, γύρω από τον κυρίως ναό λειτουργεί κάτι σαν μουσειακή έκθεση με ξύλινα τμήματα του παλιού ναού με αγιογραφίες από το 1866 (κλίμακα του Ιακώβ, θυσία του Αβραάμ κ.α.), καθώς και εικόνες της πόλης από το 1920-25.

Κατηφορίζοντας προς τα κάτω συναντάμε ένα αρχαίο θέατρο το οποίο ανεγέρθηκε το 200 π.Χ. και είναι το μοναδικό ελληνιστικού τύπου θέατρο στην χώρα. Κατά την διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου, το θέατρο χρησιμοποιούνταν ως αρένα για μονομαχίες. Ωστόσο, καθώς το θέατρο ήταν, επίσης, χώρος εκτελέσεων Χριστιανών από τους Ρωμαίους, σύντομα μετατράπηκε σε ιδιαιτέρως μισητό μνημείο για τους τοπικούς κατοίκους. Ως αποτέλεσμα, λόγω αυτού του μίσους, το θέατρο εγκαταλείφθηκε και ετάφη από τους τοπικούς κατοίκους μετά την κατάρρευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η πράξη αυτή, όμως, είχε ως αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος της κατασκευής να διατηρηθεί σε καλή κατάσταση, προτού έρθει στο φως στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Συγκεκριμένα, κατά την διάρκεια οικοδομικών εργασιών σε ορισμένες κατοικίες της περιοχής, μεγάλου μεγέθους λίθοι με ανάγλυφες αναπαραστάσεις του θεού Διονύσου και των μουσών ανευρέθηκαν, οδηγώντας τους αρχαιολόγους στην εικασία πως κάποιο ελληνικό θέατρο (καθώς ο Διόνυσος και οι μούσες σχετίζονταν με τις τέχνες του θεάματος) πιθανώς να ευρισκόταν στην συγκεκριμένη τοποθεσία. Πλέον, το θέατρο χρησιμοποιείται εκ νέου για δημόσιες εκδηλώσεις, όπως θεατρικές παραστάσεις, μουσικές συναυλίες, όπερες, καθώς και μπαλέτα.
Η βόλτα έκλεισε στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης ο οποίος αποτελεί και το κύριο εμπορικό κέντρο της πόλης. Θα χαρακτήριζα την Οχρίδα ως μια γλυκιά πόλη η οποία σε γεμίζει ηρεμία. Θα ξαναπάω.
Στο ξενοδοχείο φτάσαμε στις 8.30 το βράδυ όπου ακολούθησε δείπνο μετά μουσικής.

Κυριακή 21/10/2018

Η μέρα αυτή ήταν ορειβατική. Ξεκινήσαμε επτά άτομα νωρίς το πρωί για να ανέβουμε στο Πέλιστερ. Το Πέλιστερ (ή Περιστέρι) είναι η προέκταση του Βαρνούντα προς βορά. Το 1/3 του βουνού βρίσκεται στην Ελλάδα με κορυφή το Δεσποτικό στα 2334μ., ενώ τα 2/3 στα Σκόπια με ψηλότερη κορυφή το Πέλιστερ στα 2.601μ. Αυτή θα ήταν η τέταρτη φορά που περπατάω σε αυτό το βουνό από την βόρεια πλευρά. Η μόνη διαδρομή που έλειπε από το ενεργητικό μου ήταν η Μπόλνιτσι την οποία και περπατήσαμε. Ξεκινάμε μπροστά από το ξενοδοχείο Μόλικα (1400μ.), ανηφορίζουμε ως το καταφύγιο Κοπάνκι και πέφτουμε σε χωματόδρομο. (Ο χωματόδρομος αυτός ξεκινά 0,5χλμ πριν το ξενοδοχείο Μόλικα και εναλλακτικά μπορούμε να ξεκινήσουμε από εκεί. Θεωρώ πως η πάνω διαδρομή είναι πιο όμορφη). Συνεχίζοντας τον χωματόδρομο περνάμε από βρύση και στη συνέχεια από μεγάλη πινακίδα. Στην πινακίδα αυτήν αφήνουμε τον χωματόδρομο και μπαίνουμε αριστερά σε μονοπάτι. Σύντομα το μονοπάτι διασταυρώνεται με άλλο που έρχεται από τα δεξιά. Δεξιά φεύγει η κλασική διαδρομή μέσω του Λόβετσκα Κούικια (σπιτάκι κυνηγών). Εμείς συνεχίζουμε ευθεία προς τα πάνω και με συνεχόμενα ζικ-ζακ φτάνουμε τα 2100μ. περίπου. Ως εδώ είμαστε μέσα σε κατάπυκνο δάσος από έλατα και πεύκα. Το είδος των πεύκων αυτών λέγεται Μόλικα τα οποία είναι πανύψηλα και στέκονται σπαθάτα ολόρθα σαν λαμπάδες! Το δάσος είναι πραγματικά εντυπωσιακό που δεν θέλεις να φύγεις. Σε μαγνητίζει! Αφού βγούμε από το δάσος κινούμαστε σε αλπικό πεδίο μέχρι να συναντήσουμε πηγή με σωλήνα στα 2200μ. περίπου. Από εδώ το πεδίο αλλάζει και γίνεται βράχινο και πετρώδες. Υπάρχει όμως μονοπάτι πάνω στα βράχια με πάρα πολύ καλή σήμανση που βοηθάει πολύ. Αφού ανέβουμε τα τελευταία 400μ. βγαίνουμε στην κορυφή η οποία έχει τεράστιες κεραίες με ένα κτήριο σαν καταφύγιο και λίγο παραπέρα ένα μνημείο για έναν ορειβάτη συντοπίτη τους που χάθηκε στο Έβερεστ. Η επιστροφή μας έγινε από το κλασικό μονοπάτι μέσω του Lovecka kuikja.

Το υπόλοιπο γκρουπ μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο έκανε μια ανάβαση ως το καταφύγιο Κοπάνκι και γύρισε πίσω. Στη συνέχεια, προς το μεσημέρι επισκέφτηκε τα Μπίτολα όπου τους συναντήσαμε και εμείς όταν κατεβήκαμε από το βουνό. Με συγκίνησε η υποδοχή τους καθώς είχαμε βγει μια ώρα εκτός προγράμματος και παρόλα αυτά με μεγάλη εγκαρδιότητα μας περίμεναν υπομονετικά μέχρι να τσιμπήσουμε και εμείς κάτι στα Μπίτολα και να επιστρέψουμε όλοι μαζί στην Έδεσσα.
Ήταν μια εκδρομή του ορειβατικού συλλόγου της Έδεσσας από της λίγες και σπάνιες με πούλμαν. Τους ευχαριστώ όλους για την πολύ καλή παρέα, το ευχάριστο κλίμα, την καλή διάθεση, την τακτικότητα στις ώρες των ραντεβού και την πολύ καλή συνεννόηση. Είθε να συνεχίσουμε να περπατάμε στα βουνά και να ταξιδεύουμε!