Βαλκανιζατέρ 2009

Φωτογραφίες από το ταξίδι

Όλα ξεκίνησαν από το msn όταν μου έλεγε ο Μίλτος πως τέλος του Οκτώβρη θα έχει άδεια και πως θα πάρει και η Δέσποινα και πως ψάχνουν κάπου να πάνε και κάτι να κάνουν. Κάτι ανέφερε και ο Γιώργος για άδεια εκείνο το διάστημα. Ο Ντάνης έλειπε στην Ινδία. Ο Νίκος είχε ξεκινήσει σχολή αναρρίχησης. Ο Βασίλης στενευόταν οικονομικά. Τον Μιχάλη δεν τον ξέραμε ακόμη. Εγώ μπλεγμένη στους χαμούς μου.  Ξανασυζητήσαμε το θέμα μήπως και πηγαίναμε κάπου όλοι μαζί. Οι προτάσεις αρκετές και οι σκέψεις αχαλίνωτες και ανεξέλεγκτες να καίγονται στη φωτιά του ενθουσιασμού. Θυμήθηκα, τότε, το 2004 που επιστρέφαμε με τον Νίκο στην Ελλάδα από την Βουλγαρία με το λεωφορείο του ΟΣΕ. Εμείς βγαίναμε από τη Βουλγαρία και ένα Ρουμάνικο λεωφορείο έμπαινε στη Βουλγαρία και προφανώς κατευθυνόταν στη Ρουμανία. Θέσαμε τότε έναν ακόμη ορειβατικό στόχο το Moldoveanu στα Καρπάθια της Ρουμανίας.
Με αφορμή τη θύμηση αυτή, πρότεινα το Βουλγαρία-Ρουμανία με αναβάσεις σε Ρίλα και Καρπάθια αντίστοιχα. Ο Μίλτος μπριζώθηκε άσχημα. Η Δέσποινα άλλο που δεν ήθελε. Ο Γιώργος οριστικοποίησε την άδεια του. Κανόνισα και εγώ τη δική μου. Επιστρέφει ο Ντάνης από την Ινδία, δηλώνει άδεια και του την εγκρίνουν. Ο Νίκος τα βόλεψε με τη δουλειά μόνο που θα έχανε τις δυο πρώτες ημέρες λόγω της σχολής που παρακολουθούσε. Θα τον ακολουθήσουν ο Βασίλης και ο Μιχάλης. Η τυχερή οχτάδα συμπληρώνεται και το valkanizater company 2009 είναι πλέον γεγονός!

Ημέρα πρώτη 24/10/2009

Έδεσσα - Μπόροβιτς

Αναχώρηση στις 7:25 από Έδεσσα με το τρένο για Θεσσαλονίκη. Στις 9:00 έρχονται οι Μίλτος, Δέσποινα, Ντάνης με μαζεύουνε και πάμε να συναντήσουμε τον Γιώργο. Συναντιόμαστε σε μια διασταύρωση έξω από τη Θεσσαλονίκη και φεύγουμε για Προμαχώνα. Ξεμπερδεύουμε γρήγορα από τα σύνορα και κάνουμε μια παράκαμψη για να επισκεφτούμε το Μελένικο της Βουλγαρίας, το χωριό με τις πέτρινες πυραμίδες. Επιστροφή στον κεντρικό δρόμο και βουρ για Μπόροβιτς. Τακτοποιούμαστε στο ξενοδοχείο (πάρα πολύ ωραίο, άνετο, μεγάλο και με κουζίνα), κάνουμε μια βόλτα στο χωριό και επιστρέφουμε για μαγείρεμα. Το μενού έχει μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα και μανιτάρια συνοδευόμενο με κόκκινο κρασί. Ακολουθεί χαλάρωση και σχεδιασμός της αυριανής πορείας στον ορεινό όγκο της Ρίλα.

Ημέρα δεύτερη 25/10/2009

Ανάβαση στη Μουσαλά 2925μ.

Εγερτήριο νωρίς το πρωί. Έξω είναι σκοτάδι ακόμα και κάνει κρύο. Το τηλεφερικ δε λειτουργεί για λόγους συντήρησης. Μας πηγαίνει η Δέσποινα ως την άκρη του χωριού από όπου ξεκινά χωματόδρομος και ξεκινάμε την πορεία σε χωματόδρομο που δεν πάει αμάξι και με μεγάλη κόντρα. Κερδίζουμε γρήγορα ύψος και στο πρώτο δίωρο αφού περάσουμε μια γέφυρα μεγάλη μπαίνουμε σε μονοπάτι που μας οδηγεί σε καταφύγιο στα 2400μ. Σλάλομ ανάμεσα από τις χαρακτηριστικές αλπικές λίμνες της περιοχής και βγαίνουμε στο τελευταίο καταφύγιο και στην τελευταία λίμνη στα 2700μ. Ένα κουράγιο ακόμα και βγαίνουμε κορυφή στα 2925μ. μετά από 1660μ. ανάβασης και μετά από 6 ώρες. Χιόνια συναντήσαμε από τα 2500μ, και πάνω και δεν ήτανε πολλά. Επιστροφή από τα ίδια, μαγείρεμα, φαγητό και ύπνος.

Ημέρα τρίτη 26/10/2009

Μπόροβιτς - Βουκουρέστι

Φεύγουμε νωρίς από το Μπόροβιτς και παίρνουμε το δρόμο για Σόφια όπου παραλαμβάνουμε τους Νίκο, Βασίλη, Μιχάλη οι οποίοι ήρθαν με το τρένο από Θεσσαλονίκη ταξιδεύοντας όλο το βράδυ. Ο δρόμος για τη Σόφια μας μαγεύει. Οργιώδης η βλάστηση και τα φθινοπωρινά χρώματα απίθανα! Αυτό που μας μάγεψε περισσότερο όμως ήταν μια κρεμαστή γέφυρα σαν και αυτή των Τεμπών. Σταματήσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη για να την διασχίσουμε και να φωτογραφηθούμε. Στη Σόφια παραλαμβάνουμε τα υπόλοιπα παιδιά, ανακατάταξη των σακιδίων στα αυτοκίνητα και καρφί για Βουκουρέστι. Με λίγο ψάξιμο βρήκαμε το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει μόλις το προ-προηγούμενο βράδυ από το booking.com. Είχαμε δυο διαμερίσματα. Στο ένα (που ήταν και το καλύτερο) μείναμε τα κορίτσια, ενώ στο άλλο στοιβαχτήκανε τα αγόρια. Μαγειρέψαμε (πουρέ, λουκάνικα, σουτζουκάκια), φάγαμε και βγήκαμε μια βόλτα στην πόλη.

Ημέρα τέταρτη 27/10/2009

Βουκουρέστι - Μπρασόβ

Το πρόγραμμα για το πρωί περιελάμβανε ξενάγηση στην πόλη. Στόχος μας ήταν το «σπίτι του λαού». Αυτό το σπίτι είναι ένα τεράστιο ανάκτορο που χτίστηκε επί Τσαουσέσκου και τώρα φιλοξενεί τη βουλή σε κάποιο τμήμα του, ενώ τα υπόλοιπα τμήματα ενοικιάζονται για διάφορες εκδηλώσεις. Η είσοδος κοστίζει 15 RON (1 ευρώ = 4,3 RON) και γίνεται ανά γκρουπ. Εμείς μπήκαμε με το αγγλικό γκρουπ και επισκεφτήκαμε μόλις το 3% του κτιρίου. Το ομορφότερο σημείο ήταν ένα μπαλκόνι, που μας επέτρεψαν να βγούμε, με θέα ένα μεγάλο μέρος του Βουκουρεστίου. Επιστρέψαμε στα αυτοκίνητα και ξεκινήσαμε για Μπρασόβ αφού πρώτα κάναμε μια στάση στο πολυκατάστημα Decathlon για να ψωνίσουμε.
Ο δρόμος μακρύς, δύσκολος και βρεγμένος. Το Μπρασόβ μας υποδέχτηκε με βροχή. Με λίγη προσπάθεια βρήκαμε το ξενοδοχείο μας το οποίο ήταν όμορφα διακοσμημένο και ζεστό. Τακτοποιηθήκαμε στα γρήγορα και βγήκαμε έξω για να βρούμε φαγητό να φάμε. Οι ταβέρνες εκεί έκλειναν στις 11 το βράδυ. Με το ζόρι μας δέχτηκε μια και αφού είπαμε πως είμαστε 8 άτομα. Φάγαμε και επιστρέψαμε για ύπνο.

Ημέρα πέμπτη 28/10/2009

Μπραν - Ρασνόβ

Αυτή η ημέρα ήταν από τις πιο χαλαρές και με τα λιγότερα χιλιόμετρα. Ξεκινήσαμε με έναν περίπατο στην παλιά πόλη, στην οποία και μέναμε. Τα σπίτια είναι σκούρα χρωματισμένα, περιποιημένα, οι δρόμοι καθαροί, όμορφα πλακοστρωμένοι πεζόδρομοι. Όλα φαίνονταν να είχαν μια τάξη. Την όλη ατμόσφαιρα θα την χαρακτήριζα μεσαιωνική.
Κατά το μεσημεράκι ξεκινήσαμε για το Μπραν. Το Μπραν είναι μια πόλη κοντά στο Μπρασόβ και είναι γνωστό για το κάστρο του. Φημολογείται πως σε αυτό το κάστρο έμενε ο Βλαντ Τσέπες ή αλλιώς Δράκουλας, όμως δεν πρέπει να αληθεύει. Απλώς έχουν εκμεταλλευτεί το όμορφο τοπίο και την εύκολη πρόσβαση σε αυτό. Το κάστρο λοιπόν αυτό έμοιαζε σαν να βγήκε από παραμύθι. Είχε πολλούς ορόφους, πολλά δωμάτια που επικοινωνούσαν με στενούς διαδρόμους και στενές σκαλίτσες, μικρά παραθυράκια με υπέροχη θέα. Τα λίγα έπιπλα που είχε ήταν παλιές σκούρες καφέ αντίκες. Σε κάποιους τοίχους υπήρχαν μεγάλες κορνίζες με κείμενα για βαμπίρ, βρυκόλακες και διάφορα άλλα σχετικά.
Επιστρέφοντας από το Μπραν στο Μπρασόβ σταματήσαμε στο Ρασνόβ όπου είχε και εκεί ένα κάστρο σε ένα ύψωμα που ήταν όμως κλειστό. Αφήσαμε κάτω τα αμάξια και ανεβήκαμε το πλακόστρωτο ανηφορικό δρομάκι μέχρι την πύλη του. Φαινόταν πολύ ωραίο από έξω και μακάρι να ήταν ανοιχτό να το βλέπαμε και από μέσα. Σιγά σιγά άρχισε να σουρουπώνει και απολαύσαμε από ψηλά τις γύρω πλαγιές και την πόλη κάτω που μόλις είχε αρχίσει να ανάβει τα φώτα της.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, μαγειρέψαμε, φάγαμε και μετά κάποιοι βγήκαν έξω για μια βόλτα ενώ εγώ με τον Γιώργο μείναμε μέσα μελετώντας τα σχέδια της επόμενης ημέρας.

Ημέρα έκτη 29/10/2009

Μπρασόβ - Σάμπατα - Ανάβαση στα Καρπάθια

Πολύ νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε για τη Σάμπατα ντε Σους. Ξεφορτώσαμε τα πράγματα μας στον ξενώνα που θα μέναμε και χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση πήραμε το μονοπάτι για το καταφύγιο Σάμπατα. Η διαδρομή κινείται δίπλα σε ποτάμι και έχει μερικά γεφυράκια που περνάμε το ποτάμι απέναντι αφήνοντας το πότε δεξιά και πότε αριστερά μας. Όλη η πορεία είναι μέσα σε δάσος και η σήμανση επαρκέστατη με κόκκινα τρίγωνα σημάδια. Μέχρι το καταφύγιο ανεβαίνουμε περίπου 700μ. Απ’ έξω μας περίμεναν κάτι χαριτωμένα σκυλάκια. Ήπιαμε τσάι και φάγαμε μπισκότα. Τα αγόρια συνέχισαν για πιο πάνω, ενώ εγώ (έχοντας τρομερό πονοκέφαλο) με τη Δέσποινα κάτσαμε στο καταφύγιο. Μετά από μια ώρα περίπου πήραμε τον κατήφορο για κάτω.
Επιστρέψαμε στον ξενώνα, πλυθήκαμε, κάναμε χαζά και κατεβήκαμε για φαγητό κάτω στο εστιατόριο. Εδώ έπεσε μπόλικο γέλιο διότι παραγγείλαμε στην τύχη και μας ήρθε στο τραπέζι ότι να ’ναι. Κορυφαία απογοήτευση η «μαμαλίγκα» που νομίζαμε πως είναι μανιτάρια ενώ ήταν κάτι σαν πηχτός χυλός με καλαμποκάλευρο! Ρίξαμε πολύ γέλιο. Συνεχίσαμε με μια παρτίδα taboo και με μπύρες μέχρι να πέσουμε για ύπνο.

Highlight της ημέρας: οι κολοκυθοπαίκτες μας και το φίδι!

Ημέρα έβδομη 30/10/2009

Σάμπατα - Σιμπιού - Πιτέστι

Η μέρα ξεκίνησε με μια ευχάριστη έκπληξη! Μας ξύπνησε όλους ασυγκράτητη η Δέσποινα. Έμπαινε στα δωμάτιά μας χοροπηδώντας και άνοιγε τις κουρτίνες μας. Όλα έξω ήταν κάτασπρα! Χιόνιζε όλο το βράδυ και όλα είχαν ντυθεί στα λευκά. Δέντρα, στέγες, αυτοκίνητα, ΌΛΑ!
Μαζέψαμε τα πράγματά μας, ξεχιονίσαμε τα αμάξια, παίξαμε με το χιόνι και φύγαμε για Σιμπιού. Η Σιμπιού είναι μια πανέμορφη πόλη με εντυπωσιακά χρώματα και κτίρια. Τριγυρίσαμε στην παλιά πόλη η οποία περιβάλλεται με τείχος και έχει πολύ ιδιαίτερα κτίσματα αναπαλαιωμένα, ανοιχτόχρωμα και εύθυμα. Αφού περάσαμε λίγες ώρες εκεί, πήραμε το δρόμο προς το νότο και συγκεκριμένα για το Πιτέστι όπου θα μέναμε το βράδυ. Μαγειρέψαμε (στο μπάνιο αυτή τη φορά), φάγαμε και εν συνεχεία κατεβήκαμε κάτω όπου μας περίμενε ο πολύ φιλόξενος ξενοδόχος. Η κουβέντα μαζί του κράτησε ως αργά.

Ημέρα όγδοη 31/10/2009

Πιτέστι - Βελίκο Τάρνοβο

Συνεχίζουμε το δρόμο προς τα νότια και μπαίνουμε Βουλγαρία. Εδώ είχαμε ένα θεματάκι στα σύνορα. Μας ζητούσανε την απόδειξη μιας βινιέτας την οποία δεν προμηθευτήκαμε ποτέ επειδή κανείς δεν μας ενημέρωσε. Με τα πολλά και με τα λίγα μας άφησαν και περάσαμε. Στα βουλγαρο-ρουμανικά σύνορα δίνει το κάθε αμάξι 6€ και μάλλον μπαίνοντας στη Ρουμανία πρέπει να πάρει και μια βινιέτα. Συνεχίσαμε το δρόμο μέχρι το Βελίκο Τάρνοβο. Μια ακόμη μαγική πόλη αμφιθεατρικά χτισμένη και με ένα ποτάμι να περνά από μέσα της κυκλώνοντας την από ‘δω κι από ‘κει. Κάναμε μια βολτίτσα να τη δούμε όσο ήταν μέρα ακόμη. Όταν νύχτωσε πήγαμε και γουρουνιάσαμε σε ένα πολύ καλό εστιατόριο. Συνεχίσαμε την περιήγηση μας στο κάστρο Τσάρεβετς το οποίο ήταν κλειστό. Το μέρος αυτό κατά τα τέλη του 5ου αιώνα ήταν Βυζαντινό φρούριο, ενώ τον 12ο με 14ο αιώνα ήταν το πιο ισχυρό πολιτικό και εκκλησιαστικό κέντρο στη Βουλγαρία. Τα αγόρια βγήκαν απόψε για τρελίτσες και γύρισαν τα ξημερώματα.

Ημέρα ένατη 1/11/2009

Βελίκο Τάρνοβο - Στάρα Ζαγόρα - Φιλιππούπολη

Μέρα βαριά η σημερινή μιας και το valkanizater company θα χώριζε. Το ένα αμάξι θα επέστρεφε Ελλάδα, ενώ το άλλο θα συνέχιζε το ταξίδι για δυο μέρες ακόμη. Ξεκινήσαμε όλοι μαζί για Στάρα Ζαγόρα. Φάγαμε πίσω από ένα σούπερ μάρκετ πρωινό-μεσημεριανό και χωρίσαμε. Τα παιδιά θα έφευγαν ευθεία κάτω και θα έμπαιναν από Κομοτηνή. Έλα όμως που τα σύνορα εκεί ήταν κλειστά και θα έπρεπε να κατευθυνθούν προς στα επόμενα. Αφού πέρασαν από βουνά και από κοιλάδες βγήκαν στη Δράμα και μετά από ένα 12ωρο οδήγησης έφτασαν στη Θεσσαλονίκη και στο Κιλκίς.
Εμείς, κάναμε μια βολτίτσα στη Στάρα Ζαγόρα προσπαθώντας να βρούμε κάτι ελκυστικό σε αυτήν την πόλη. Δε βρήκαμε τίποτε το ενδιαφέρον. Ξενερώσαμε απίστευτα και την κοπανήσαμε για Φιλιππούπολη. Η Φιλιππούπολη μας άρεσε αμέσως. Ενθουσιαστήκαμε πολύ από την πρώτη στιγμή. Βρήκαμε ξενοδοχείο και ξεφορτώσαμε. Φαγητό σε χλιδάτο μα πάμφθηνο εστιατόριο και πίσω για ύπνο.

Ημέρα δέκατη 2/11/2009

Φιλιππούπολη

Μας άρεσε τόσο αυτή η πόλη που αποφασίσαμε να μείνουμε και δεύτερη βραδιά. Η μέρα κύλησε χαλαρά με βολτούλες στην παλιά πόλη την οποία και γυρίσαμε όλη. Πλακόστρωτα καλντερίμια, δρομάκια, σκαλάκια, περιποιημένα παλιά παραδοσιακά σπιτάκια, παλαιοπωλεία, μαγαζάκια με είδη λαϊκής τέχνης, καταπράσινα πάρκα συνέθεταν ένα χαρούμενο και ευχάριστο σκηνικό για όλους μας. Επισκεφθήκαμε τον Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, το ρωμαϊκό θέατρο και την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Το βραδάκι φάγαμε κάτι πρόχειρο και ήπιαμε από μια μπύρα.

Ημέρα ενδέκατη 3/11/2009

Φιλιππούπολη - Ορμένιο - Θεσσαλονίκη - Έδεσσα

Παρόλα τα ψώνια που μαζέψαμε όλες αυτές τις ημέρες, αυτή τη φορά χώρεσαν όλα πολύ άνετα στο αυτοκίνητο. Τελευταίο πακετάρισμα. Βγαίνουμε στο δρόμο και χαράσσουμε πορεία προς Ορμένιο. Σε δυο ώρες είμαστε στα σύνορα. Εδώ μιλάνε ελληνικά και τους καταλαβαίνουμε απροβλημάτιστα. Στο δρόμο βρίσκουμε παρατημένη καντίνα και μας φιλοξενεί για το γεύμα μας. Κατεβαίνουμε νοτιότερα και μπαίνουμε στην εγνατία οδό. Κάπου στην Κομοτηνή μας πιάνει τρελή βροχή. Στάση στον Σταυρό για να αφήσουμε τον Ντάνη και να δώσουμε ραντεβού για την επόμενη συνάντηση μας. Μπαίνουμε Θεσσαλονίκη και με αδειάζουν στο σταθμό ο Μίλτος με τη Δέσποινα. Χαιρετούρες, φιλιά και αγκαλιές. Στις 10 το βράδυ είμαι ήδη στην Έδεσσα.

2660 χλμ, 11 ημέρες

Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι με μια υπέροχη παρέα. Παρόλο που δεν γνωριζόμαστε χρόνια ατελείωτα, δέσαμε όλοι λες και ήμασταν όλοι κομμάτια από το ίδιο παζλ. Ένα παζλ με οχτώ φωτεινά, δυναμικά, θετικά, συνεργάσιμα και καλόβολα κομμάτια. Παιδιά σας ευχαριστώ όλους για όλα! Ήσασταν όλοι εκπληκτικοί συνταξιδιώτες. Είθε να συνεχίσουμε να απλώνουμε τους χάρτες κάτω και να χαράσσουμε νέες πορείες. Καλά μας ταξίδια στους χάρτες και στα μυαλά :)